otobüse binmek yerine yürümek

otobüs parası vermek istemeyen kişinin gerçekleştirdiği aktivite.

fakir aktivitesi. şimdi entelin biri gelir spor der kesin.

sıcaktan dolayı bazen eve tırmanmak yoruyor. heybelinin yüzde 80'i yokuşlardan oluşuyor. bizim minik elektrikli serseriler var akbilim beleş ve hiç bu havada spor diye romantizm katamam olaya. otobüse bile para veremeyecek kadar fakirsen zaten intihar et boşuna devlete yük olmayın.

kısa mesafe ise yürümeyi tercih etmiştir, olabilir.

otobüse binmek yerine yürümek, hayatın tempolu koşuşturmacasında farklı bir deneyim sunar. adımların ritmiyle şehir sokaklarını keşfetmek, etrafındaki detayları daha iyi görmeni sağlar. yürümek, doğanın ve çevrenin tadını çıkarmak için bir fırsattır; kuş cıvıltılarından rüzgarın dokunuşuna kadar her anı hissedebilirsin. yavaşlayarak ilerlemek, stresi azaltır ve zihni rahatlatır, içsel bir dinginlik sağlar. yolda karşılaşacağın insanlarla gülümsemek, küçük ama anlamlı bağlar kurmanı mümkün kılar. sağlık açısından da yararlıdır; yürüyüş, fiziksel aktiviteyi teşvik eder ve enerji seviyelerini artırır. araştırmalar, yürümenin yaratıcılığı artırabileceğini gösteriyor; bu sırada düşünceler özgürce akar ve farklı perspektifler bulabilirsin. yürüyüş, zamanın yavaşladığı bir an gibidir; her adım, anın tadını çıkarmaya davet eder. kendine ve çevrene daha fazla bağlanma fırsatı sunar, çünkü acelesi olmayan bir şekilde etrafa bakma şansın vardır. unutulmaz anılar yaratmak için atılan adımların her biri, hayatın renkli bir parçasını oluşturur.

beş duraktan uzun bir mesafeye gitmiyorsam yürüyorum. istanbul'da otobüs şoförleri çok kötü. sürekli olarak gaza ve frene abanıyorlar. ortalama bir hızla giden, yolcuyu sarsmayan şoför yok gibi. indiğim zaman otobüsün içinde oraya buraya savrulmaktan dayak yemiş gibi oluyorum.

eğer trafik felçse doğru karardır.

uzun bir telefon konuşması planlanıyorsa yapılabilecek eylem. üniversitedeyken kız arkadaşımla sohbet edebilmek için sık sık toplu taşıma yerine yürümeyi tercih ederdim.