moladan sonra yanlış otobüse binmek

bir defa ön koltuğumda yerini bulamayan teyzeyle karşılaştığım olay.neyse ki koltuk doluydu da durum anlaşıldı.

otobüsü bulamamak kadar kötü olmasa gerek. indik sanıp devam etmişlerdi son anda yakalamıştık.

muavinle samimiyet kurarım genelde yolculukta. ama yapmadıysam otobüsü göz hapsine alırım gidene kadar.

o anda telefonunun bozulması ve elektriklerin kesilmesi ve de paranı çaldırmış olduğunu fark etmen..

bu bir işaret mi?

yoksa cünupluk silsilesi falan mı?

hepsi birazdan x tv de.

bunu yapmamak içine plakayı ezberler veya otobüste özel yerleri işaretlerim (yani aklımda tutarım) hiç başıma gelmedi umarım gelmez de.

sırf bunu yaşamamak için hiç bir mola yerinde otobüsten inmeme nedenimdir. 'ya yanlış otobüse binersem, ya otobüs beni almadan giderse?' paranoyalarım yüzünden 8-10 saat yerime yapışır otururum. yolculuk sonunda bacaklarım ve böbreklerim isyan eder haklı olarak.

plakayı sürekli içimizden tekrarlayarak ihtimalini azaltabileceğimiz fakat bunu yaparken moladan hiçbir şey anlamayacağımız durum.

yeşilçam komedisi tadında bir şaşkalozluktur, ama hayat bu, olabilir. bir bakmışsınız otobüste macera yaşayan kemal sunal'sınız

yanlış otobüse binmedim ama 2 yaşında bir çocuğu (yardımcı olacağım diye) bizim otobüse aldım. ailesi yana yakıla arıyordu. neyse ki biz bebeği kaçıramadan durum anlaşıldı:)

çok uzun yıllardır yapamadığım (ama itiraf ediyorum ki çokta özlediğim) otobüs yolculuklarının vaz geçilmez neşelerindendir.
bir stand up gösterisinde dinlediğime ise hala gülüyorum. erzurum'da sanırım tıp okumuş. dönerken diyor, yorgunluktan nasıl uyuyup kalmışsa, belki yolun yarısına yaklaşılan bir mola yerinden otobüs ancak ayrılırken uyanmış; bir öndeki otobüsten acele inerek el işaretiyle bu otobüsü durduran ve yöreli olduğu her halinden anlaşılan biri diyor, ön kapıdan binerek koridor başında tüm nezaketiyle yolculara seslenmiş. " hele gurban bi eyi bakın bakayım ben bu otobosun yolcusu muyam."
bir taraftan da diyor, hala pantolon kemerini oturtmaya çalışıyo, yarım kalan bir meşguliyetten anons telaşıyla kopup geldiği anlaşılmayacak gibi değildi. belli ki kendisi bindiği otobüsü tanıyacak kadar vakit bulamadan benim gibi yorgunluktan uyuyakalmış, çiş için indiği yerde de yuvasını kaybetmiş kelaynak yavrusuna dönmüştü. adamcaazı ite kaka indirdiler çok acıdım, ama ben de korkudan sonraki 4-5 saat otobüsten inemedim diyor.

özellikle kalabalık mola yerlerinde insanın başına gelebilecek hede. otobüsle yolculuk yaptığım zamanlarda en büyük korkularımdan biriydi. o yüzden bindiğim otobüsün plakasının fotoğrafını çeker, sigara içerken önünden ayrılmazdım.

otobüsün plakasına bakcaksın...hiç başıma gelmeyen hede...90'ların ortalarında çok otobüs yolculuğu yapardım...

bir sonraki molada tekrar eski otobüse binerek kolayca düzeltilebilecek davranıştır.