otobüste yaşlılara yer vermeme taktikleri

eğer otobüsteki diğer vatandaşcıklarımızın tepkisine maruz istemiyorsanız diyorum tabii; bunun en güvenli yolu otobüste cam kenarında bir yer bulur bulmaz kapmaktır. ama yok cam kenarında değilseniz, bu sefer daha yaratıcı olmanız gerek.

uyuma taklidi yapmak birinci tercih olurdu sanırım, ya da yanınızda her daim bir baston tutarak "ayağım sakatlandı" imajını da verebilirsiniz. şimdilik aklıma gelenler bunlar, daha sonra elbet editlerim burayı da. *

artık eli ayağı tuttuğu halde utanmadan yer isteyen 40-50'lik amca teyzelere yer verme devri bitti. gerçekten ihtiyacı olana yerimizi veririz ona eyvallah. ama biliniz ki, z kuşağı kimsenin yaşına hürmet etmez. kafası çalışıyor mu ona bakar evelallah...

niye herhangi birine yer vermemek için taktiklere veya açıklamaya ihtiyacım olsun ki? benim açımdan böyle bir sorun yok, yer vermem kimseye ve gerçekten umurumda değil. isteyen olduğunda da yıllardır yerimden memnunum derim. acayip hoşuma gider etraftaki geri zekâlıların homurtuları ve bakışları. kimse kimseye bir şey vermek zorunda değildir; vahşi kapitalizm çağında yaşıyoruz. muhterem yaşlı nasıl bana boktan evini bekârım diye vermiyorsa ben de ona hiçbir yerde yerimi vermiyorum.

hiç bir taktiğe ihtiyacım yok. kendileri çeşitli zamanlarda çok vicdansız acımasız olabiliyorlar.
para ödeyerek bindiğim bir toplu taşıma aracında sadece ayakta duran hamileye ve hastaya yer veririm.

ortayaşlıyım ve ayakta fazla durursam belim ağrımasına rağmen yer veriyorum.
gençleri de haksız bulmuyorum. onlar da yorgun ve üstelik bizim gibi gerçek gıda ile büyümediler. çoğu çürük.
tek isteğim yaşlılığımda otobüslerde sürünmemek.