oturmuş çekirdek yiyordum

fikret kuşkan'ın oynadığı eski bir reklam filminden aklımda kalan cümle. şiirle başım hoş değildir ama bunu hiç unutmadım. fikret kuşkan bahçede çiçek eken bir kızı seyretmektedir. kızın eli topraktadır. saçını düzeltir filan. şöyle bir şiir okuyordu fikret kuşkan:

özel bir gün değildi
oturmuş çekirdek yiyordum
kabak çekirdeği...

onu gördüm
çiçek dikiyordu
beceriksizce...

çiçekler hep oradaydı aslında
o da...

hayatımın en mutlu günüydü
oturmuş çekirdek yiyordum
ve ruhum tehlikedeydi...

(hatırladım. pırlanta reklamıydı)