otuz yedinci kattaki dövme dükkanı

bugün bulunduğum şehirde bir kulede, hem de kırk küsur katlı bir kulenin tepesindeki dövme dükkanı olduğunu öğrendim. asansörde dövme dükkanında çalışan birinden. ve saniyede şunlar geçti aklımdan.
arkadaş dedim kim gider otuz yedinci kata dövme dükkanı açar. sonra kafam bir mayıştı. dövme denilen güzelliğin ve belki de sanatın kapitalist sistemin çarkında tüketim aracı olarak a plus plus plus müşterilerinin olabileceğini düşündüm. boş düşündüm. gereksiz düşündüm. sonra yargılama anarşik dedim. belki de görülüp görülebilecek en sanatkar adam kulenin tepesinden denize bakarken dünyanın en güzel dövmelerini yapıyor. ama çok ama çok sanatkar adam olsa biraz mütevazi olmaz mı? plaza da işi ne dedim.
sonra dedim plazaları ne için yapıyorlar. belli ki işte dövmeciler için yapıyorlar.
sonraki saniye de dedim ki bir gün mutlaka otuz yedinci kata geleceğim sizi ziyarete.
bekleriz dedi çalışan.
kollarında dövmeler vardı her tarafında.
zengin dövmesi olsa gerek dedim içimden.
o sırada inmem gereken kata geldim. yirmi ikinci kat.
bir tesisat katı.
havalandırma kanallarından birinde sorun çıkmış.
abla dediler.
üfle düzlesin kanallar.
nefesim yettiği kadar üfledim.
kule titredi.
t: merak uyandıran dükkan.