sekizinci kattaki anneye zeminden anne suuu diye bağırmak

dünyanın en masum çığlıklarından birisidir. anne muhtemelen yüzüncü bağırışta falan duyacaktır. yine de terli terli su arzusunu annemiz duymadan tüm mahalleye aktarma ritüeli çocukluğumuzdan kalma hoş bir anıydı.

tatlı günlerden kalan bir hareket.

ben olsam suyu kafasına dökerdim çocuğumun.

8. kattan mermi etkisi yapar mı bilemedim şimdi ama serinleteceği kesin.

anneeaaağğ salçalı ekmeeek diye az bağırmazdım... hey gidi 90'lar...

8. kattaki annenizin sizin sesinizi duyup balkona çıkabileceğini sanmıyorum. yani bir megafona ihtiyacınız var.

bizim apartmanda öyle bir anneanne-torun var. yaz boyu yarım saat aralıklarla anneanne diye avaz avaz bağırır kız, bazen de anneannesi eylülbuğlem diye ortalığı yıkar. anneanne sesini duyuramazsa bu kez de dayı eylülbuğlem diyerek beynimizi öper.

eylülbuğlem sadece bizim apartmanın değil tüm mahallenin en önemli şahsiyetidir. hasbelkader mahalleden geçenler bile adını bilir çünkü.

hesapladım kız bu yıl 4. sınıfa gidiyor, azami iki yaz sonra bu canhıraş feryatlardan kurtulacağız.

köylülüğü atamadan 8. kata taşınmanın ürünüdür.

bi an aklıma ronaldo geldi vay anasını.