özünü kaybetmek

artık sen olmayan sendir. kaybolmuşluk durumudur.

öz diye bir şey olmadığını , tüm o metafiziksel kantçı tanrısal öz palavralarının aslında ta orta çağdaki skolastik baskıdan geldiğini, ruhbani otoriteler ve semavi şarlatanların temel yalanı olduğunu anladığınızda bu sendromdan çıkacaksınız. varoluş özden önce gelir. önce bedenleriniz oluştu evrimin daha fazla entropi itkisiyle, sonra tanrı adındaki masallar.

özü kaybetmek diye birşey yoktur.
herkes tam da özü ne ise döner dolaşır oraya gelir , onu yaşar.
dönme dolap gibi oradan oraya dönen, çıkarlar ışığında bukalemun gibi şekil değiştiren adamda zaten bir öz yoktur , o öyledir, o kadardır.
tuttuğun futbol takımını bile değiştiremezken, duruşunu değiştirmek o kadar kolay değildir,
bu durumdakilerin özü zaten o'dur, duruşsuzluk, kimliksizlik yaşam modeli haline gelmiştir.

parayı bulan hasetcibasıların dedikodu terimi. ozunu kaybetmedi, siz fakirsiniz ve o zaten hep sizden nefret ediyodu...

bir de baktım ki ben ben değilim artık
suretim bir başka suret
adım bir başkasının adı
gönlüm ne yöne akar ben ne yöne
verdiğin emaneti yitirdim yollarda
hata ettim, kusur ettim affola

özü o olduğunu nereden biliyoruz?

kaybetmek hiç bulamamaktan iyidir. günümüzde çoğu kişi henüz özünü bile bulamamıştır.

insanın bir şeyi bulabilmesi için kaybetmesi gerekir. kendinizi içinde bulunduğunuz ruha ait hissetmiyorsanız nefret duymaya başlarsınız. bunun öncesinde ve sonrasında bir sürü evre vardır zaten. ancak belli bir noktaya geldiğinizde, kendinizi kaybettiğinizi hissettiğinizde başlayan düşünceler paha biçilmezdir: ait hissetmiyorum ama buradayım, eğer burada başka bir ruh olsaydı durum değişir miydi? insanı kendinden uzaklaştıran tek şey ruhu muydu? ruhum olmasa bunları hissedebilecek, farkına varabilecek miydim? bedenim miydi sadece beni var kılan?.. kafanızda kurduğunuz, ezbere yedirilmiş tüm denklemler altüst olur. boşluğa düşersiniz ve özünüzü kaybetmeye daha yakın olduğunuzu düşünürsünüz, fakat elleriniz artık düştüğünüzün farkındadır, elbet bir yere tutunacaktır. bu da sizin kararlılığınıza kalır, fakat fark etmek bile size çok şey getirir.

kabuğun çürümesiyle başlar çoğu zaman.

o özü hiç bulamamak, arayıp durmak, hiç ait hissedememek.

"ben oldum!" hissine ulaşmak ya da geçmişe bağlı olmak (en baştaki hali öz zannetmek) cahil işi midir?

özün eğriyse yola zararsın.

(bkz: deforme olmak)

özüne dön saçmalığına inanan kitle tarafından mümkün olduğu düşünülen hede.

öz deyince nedense benim aklıma ağaçların özü geliyor. özünü kaybetmek için de aynı şey geçerli. özünü kaybeden ağaç süngerleşir içten içe. kurumak gibi de değil. artık bu ağaç hiçbir işe yaramaz.

kaybediyorum, örselendim.

a durumundan b durumuna gelen insanı anlatan ifade. bence bir insan a dan b ye gelmişse ve b de bir çeşit bozulmaya işaret ediyorsa bozulan kişinin aslında a durumunda ne kadar sahici olduğunu da sorgulamak lazım.

baba evinde (a) aile yanında yaşarken , üniversiteye (b) gittiğinde görece “bozulan” kişi belki de sadece rol yapıyor ya da aileni mutsuz etmek istemiyordu ama kendi ile başbaşa kalınca aslında hep olduğu (b) kişiye evrildi.

insanın özünü araması olayı büyütüp yokuşa sürmekten ibarettir sadece. her şeyi büyüttüğümüz için şu an çok zorlanıyoruz.

genellikle kalıplardan çıkarak çevresindekilerin menfaatlerine zarar veren insanlara karşı, menfaati zedelenenlerce söylenen yıldırma sözcüğüdür.

kalıplaşmış ifadeleri kullanan insanın özelliği şudur: "söylemek istediğim şey çok gerçekçi değil, o yüzden seni ikna etmekte zorlanacağım. ve bu zorluğu aşmak için toplumda sık sık dilegetirilen ve bu nedenle kalıplaşmış (doğrulanmış) ifadeleri kullanıyorum."

dikkat edin, kullandığı cümleleri yargı bildiren, yani mesela "ben xxx yaparım, xxxx yapan yyyydir, xxxx ise yyydir" gibi önermeleri olan insanların söylediklerinin pek çoğu gerçeklik dışıdır.

konuya dönecek olursak, değişmek özünü kaybetmek değildir. aksine değişmek özünü aramaktır. size özünü kaybettiğinizi söyleyen insanları ciddiye almayınız.

sozunu kaybetmekten evladir.

hadi eyvallah.

özünü kaybetmek, adı üstünde çeşitli yollarla kendi öz kültürünü kaybetmek ve başka bir kişi olmaktır. sosyolojide buna asimile olmak denilir ve tarihte örnekleri çoktur.