pamuk ipliğine bağlı olmak

bir olayın, sürecin veya durumun aksamadan devam edebilmesinin şansa bağlı olduğu manasına geliyor. özellikle psikolojik yönden insanlarda oluşan bir aksilik çıkacak ve her şey sonlanacak kaygısı.

insan birini gercekten seviyorsa ona pamuk ipliğiyle bağlanmalı ve kalan ömrünü de o bağın kopmaması için adamalıdır..

keyifli olduğum bir gündü, bir avm'de oturmuş afiyetle waffle yemeyi düşünüyordum. tam da yürüyen merdivenlerin altındaki geniş alan içerisindeydi mekan. boş sayılırdı. 3-5 insan vardı hepi topu. mekanın sahibi olan adam siparişimi vermemden birkaç dakika sonra yanıma geldi ve bulunduğum masadaki diğer sandalyeye geçebilir miyim diye ricada bulundu; diğer masalara giderken o noktadan geçişini zorlaştırabilirmişim... zaten ortada doğru düzgün müşteri bile yoktu. kalabalık olsak neyse, bu denli boşluk varken tuhafıma gitmişti isteği. normalde böyle durumlarda tepki gösterip uyuzluk yapardım, hatta kalkıp giderdim. ne hikmetse o an hiç ses etmedim ve çaprazımdaki sandalyeye geçtim. ve ne olduysa yaklaşık bir dakika sonra oldu. tepemden koskoca bir pano az evvel oturduğum sandalyenin ve masanın üzerine düştü. ortalık darmadağın, insanlar çığlık çığlığa ve şaşkın. zavallı adam öfke ve endişeden çıldırmış. bir yandan bağırıyor, dikkatsiz ve sorumsuz avm yönetimine küfürler ediyor, bir yandan da bana bir şey oldu mu diye sorular soruyordu. ben ise olayın şokuyla sessiz ve sakin bir şekilde etrafıma bakınıyordum. neyse ki burnum bile kanamamıştı. bir dakika, 60 saniye, neredeyse o kadar kısacık bir sürelik fark hayatımın kurtulmasına neden olmuş, belki de ömrümün geri kalanında yaşayacağım büyük sıkıntılara engel olmuştu.

pamuk ipliğine bağlı hayatlar yaşıyoruz. o çok uzun gibi görünen, hiç bitmeyecekmişçesine geçirdiğimiz anlarımızda basit bir seçim ve ufacık detaylarla bile aslında ömrümüzün kalan kısmına dair çok büyük önem taşıyan hamlelerde bulunuyoruz. ve işin acı tarafı çoğu kez bunların farkında bile olmuyoruz. ölüm ensemizde kol geziyor. biz ise soğuk nefesini hissetmedikçe varlığını unutmakta ısrar ediyoruz.

yaşadığımız her saniyenin, sağlıklı bir şekilde alabildiğimiz her nefesin kıymetini bilmek gerek. zaman tıpkı sağlık gibi en değerli hazinemiz ve bunu göremeyenlerden olmayız umarım.

hayatım, ölümüm, her şey pamuk ipliğine bağlı. ha koptu ha kopacak.

böyle bi ilişkide böyle bi hayatta böle bi işte aşkta iletişimde arkadaşlıkta duramıyorsunuz. duruyorsanız da sizden gitmeye başlıyor bir süreden sonra. halat kadar sağlam bişeye bağlı olmak lazım . her an kopar mı endişesi olmadan yaşamak işte o en güzeli .

"o" da koptu...