pasif dilencilik ve oltalama

yıllar önce bir gün akşam saatlerinde yürürken yolun karşısında çöpün kenarında yemek yiyen birini gördüm. sonrasını zaten birçoğunuz tahmin ediyorsunuzdur. yemek ısmarlama teklifi, arkadaşın kabul etmemesi, benim para vermem ve kapanış. bakın benden hiçbir şey talep edilmedi. yolun karşısına geçip, parayı verdim ve devam ettim. aynı şekilde alışveriş merkezlerinde yemek artıklarını yiyenler de tam olarak bunu yapıyor.

pasif dilencilik tam olarak sizden bir şey talep edilmemesine rağmen maruz kaldığınız manipülasyon yüzünden gönüllü olarak bir şeyler vermenizdir.

internette de artık bolca görüyoruz pasif dilenciliği(böyle söyleyince de pasif gelir gibi oluyor). bir şey talep edilmiyor ancak öyle şeylere şahit oluyoruz ki gönüllü olarak veriyoruz.

oltalama* ise yine doğrudan talep edilmeden ortaya bir olta atma durumu. nude atan kadınlar diye bir başlık olsun mesela. bütün sözlüklerde görürsünüz şu klasik tanımları yoktur böyle kadınlar ya da hiç görmediğim kadınlar. bunlar giriş seviyesinde oltalardır. beklenti bu noktada hayır, var. al sana boy boy nude fotolarım gibi bir dönüştür.

dilencilik sadece para için yapılmıyor özellikle sosyal medyada. ilgi dilenciliği yapan da var. beğeni/paylaşım dilenciliği yapan da var. sevgili dilenciliği hatta nude dilenciliği yapan bile var. dilenmek ile ayrıldığı nokta ise doğrudan talep edilmemesi. maddi ve manevi olarak kendimizi kullandırmamanın yolu ise sanırım böyle şeyleri göre göre öğrenmemiz.

var olmayan kavramlardır. var olan kavram: saf insan

manipüle edildiğinizi nasıl anlamıyorsunuz? adam çöpten yiyorsa yiyor, bana ne? bana ne işi yoksa? bana ne babasından bir çaput bile kalmadıysa? dünya’da herkes eşit şartlara ve avantajlara sahip olmak zorunda mı? bana acıyan var mı rotschild torunu değilim diye? o zaman ben neden başkalarına fakir diye acımalıyım?

çöpten yiyen, dilenen, mendil satan kimseye bir şey sağlamak zorunda değilsiniz. vicdanınız sızlıyorsa da vicdanınıza bir miktar thomas robert malthus okuyun. o dilenenlerin, fakirlerin, sosyal yardım alanların aslında günün sonunda neye sebep olduklarını kafanıza kazıyın. birine yardım etmemeniz sizi kötü insan yapmaz, birine kötülük yapmanız sizi kötü insan yapar. ben yağmur, kar demeden ofise gelirken ; metrobüs üst geçidinin altında dilenen ihtiyar yağmurlu günlerde “dilencilikten” kaytarabiliyorsa demek ki paraya o kadar da ihtiyacı yok. demek ki o paranın gidebileceği daha iyi insanların hakkını gasp ediyor. örneğin ; adama on lira vereceğime üzerine yirmi lira daha koyup sigara alırım. mahallemdeki tekel kazanır, para ekonomide kayıtlı kalır ve ben sigaramı içerim.