1.
patrida (2021)
yönetmen koltuğunda ayça damgacı ve tümay göktepe bulunan, izlerken birkaç kez duygulanıp ağlamama, kahkahalar atarak gülmeme, bir ara durdurup uzun uzun düşünmeme sebep olmuş, izlemekten gerçekten keyif aldığım, son zamanlarda izlediğim en güzel şeylerden birisi benim için patrida...
konusundan kısaca bahsedeceğim size. sevgili ayça damgacı, babası ismet amcamız ile yola çıkıyor. babasının zorunlu göç etmek zorunda kaldığı lokasyonları tersten başlayarak tekrar yol alıyorlar, önce iskeçe, ardından selanik, atina ve zürih... bu yolculuklar esnasında hatırlanan hatıralar, hiç cenaze töreni yapılmamış ataların cenaze törenleri, insanlarla güzel, iç ısıtan diyaloglar, korkular, tebessümler...
izlerken o kadar etkilendim ki, 14 mayıs'ta oy vermek için istanbul'a döndüğüm vakit sevgili anneciğim ve babacığımla birlikte tekrar izleyeceğim bu filmi... çok etkilendim ya, bunu gerçekten kelimeler ile anlatamam sizlere... memleket kavramını sorgulamak yetmezmiş gibi, aklıma anneannemin anneme anlattığı hikayeler geldi, tuhaf bir ilham da getirdi birlikte...
o görüntüler, sevgili ayça damgacı'nın monologları...
bir gün ben de anneannemin doğduğu yere, selanik'e gideceğim. oraları güzel bir gezecek, boş boş dolaşacağım...
günüme keyif kattığı gibi birçok şeyi de beraberinde sorgulattı bu yapım, izlemek, izlettirmek lazım.
yönetmen koltuğunda ayça damgacı ve tümay göktepe bulunan, izlerken birkaç kez duygulanıp ağlamama, kahkahalar atarak gülmeme, bir ara durdurup uzun uzun düşünmeme sebep olmuş, izlemekten gerçekten keyif aldığım, son zamanlarda izlediğim en güzel şeylerden birisi benim için patrida...
konusundan kısaca bahsedeceğim size. sevgili ayça damgacı, babası ismet amcamız ile yola çıkıyor. babasının zorunlu göç etmek zorunda kaldığı lokasyonları tersten başlayarak tekrar yol alıyorlar, önce iskeçe, ardından selanik, atina ve zürih... bu yolculuklar esnasında hatırlanan hatıralar, hiç cenaze töreni yapılmamış ataların cenaze törenleri, insanlarla güzel, iç ısıtan diyaloglar, korkular, tebessümler...
izlerken o kadar etkilendim ki, 14 mayıs'ta oy vermek için istanbul'a döndüğüm vakit sevgili anneciğim ve babacığımla birlikte tekrar izleyeceğim bu filmi... çok etkilendim ya, bunu gerçekten kelimeler ile anlatamam sizlere... memleket kavramını sorgulamak yetmezmiş gibi, aklıma anneannemin anneme anlattığı hikayeler geldi, tuhaf bir ilham da getirdi birlikte...
o görüntüler, sevgili ayça damgacı'nın monologları...
bir gün ben de anneannemin doğduğu yere, selanik'e gideceğim. oraları güzel bir gezecek, boş boş dolaşacağım...
günüme keyif kattığı gibi birçok şeyi de beraberinde sorgulattı bu yapım, izlemek, izlettirmek lazım.
devamını gör...