mikri patrida

türkçe adı küçük vatan olan şarkı.

küçük vatan

"uzak yolculuklar yapmadım ben
yıllarım kök saldı ağaçlar gibi
kalbim, yaprakları giydi üstüne
açmaya bıraktı kendini taşın içinde

uzak yolculuklar yapmadım ben
sevdiğim insanlar, ormanlardı
arkadaşlarım, aylar ve adalardı
kalbimin aramaya susadığı

en uzun yolculuğum sensin
gecesin sen, günün hayali
küçük vatanım, bedenim ve başlangıcım
yeryüzümsün sen, nefesim ve rüzgarım

uzak yolculuklar yapmadım ben
kalbim dolaştı sadece ve bu da yeter bana
hayallerde, ıslak duygularda
dünya’nın gizemini solumak için

en uzun yolculuğum sensin
gecesin sen, günün hayali
küçük vatanım, bedenim ve başlangıcım
yeryüzümsün sen, nefesim ve rüzgarım"

"- ... burası olabilir bak, burada yeniden başlayabilir, yeniden bir ev tutup onu yuva yapabilirim, her sabah fırına yürüyerek gider ekmek alırım, belki; belki de yıllar sonra selamlaşacağım komşularım olur, günümü tamamlar sonra sahile inerim, orada hiçbir şey yapmasam da olur canım, öylece denize bakarım, evlerin ışıkları yanmaya başladığında, sokaklara yemek kokuları yayıldığında, kadehlere rakılar dolmaya başladığında tüm bunları içime sindire sindire dönerim evime, burası olabilir işte, benim küçük vatanım burası olabilir..
+ emin misin?
- değilim... ama eğer son bir durağım olacaksa burası orası olmalı.."

spotify...

+ dolaşalım mı biraz?
- gerek yok, olmayacakmış bak bu da. ısrara gerek yok, kendimi boşu boşuna zorluyormuşum sadece.
+ peki, sen bilirsin.
- sesi açar mısın biraz daha? ha; denize de çok dikkat et, gereğinden fazla mavi bugün.

.. sonra kadın adama doğru bir adım attı, sonra bir adım daha. adam hem çok istekli hem de çok yorgun ve bıkkın gözlerle kadının ne yapacağını tahmin etmeye çalıştı.
kadın eşiği geçti, adamın yanına oturdu ve sustu.
bir müddet sonra adam dayanamayıp sordu, "daha ne kadar susacaksın?". kadın gözlerini az ötedeki denizden ayırmadan cevap verdi; "acelem yok benim, sen burada yerimin olduğunu, sen bu küçük vatanın aslında iki kişiye de yeteceğini anlayana kadar, sen sen ve ben kelimelerinin aslında çoktan biz haline geldiğini anlayana kadar beklerim."
adam şaşırdı, bir kez daha, bu aralar bu kadın onu çok şaşırtıyordu, bana ait dediği küçük vatanı iki kişilik bir yer yapmaya başlamıştı bile, adam bir kendini yokladı ve kendinin bile soracağını bilmediği soruyu kadına sordu;
" limon fidanını nereye dikeyim? "

kadın gülümsedi ayağa kalktı, bir zeytin ağacı aniden mutlu oldu, deniz akşam suyu rengine döndü, kostas şarkısına başladı..