pazarda kaybolan çocuğunu bulunca döven anne

dayak cennetten çıkmıştır atasözünü hatırlatan ve neden böyle yaptığını bir türlü idrak edemediğim annedir.

hatta anons ile ismi söylenirdi. hiç unutmuyorum kayboldum aşırı korkmuştum malum sonrası belli.

her ne şekilde olursa olsun bir başkasına şiddet uygulanmayacağını bilmeyen, daha kendi tekamülünü tamamlayamamışların başvurduğu yöntem. dayağın cennetten çıktığına dair söylemler de müslümanların veya türklerin uydurduğu bok püsür şeylerdir.

beklenmedik anda kaybetmenin verdiği korku ve sinir parlaması yaşayan annenin çocuktan hıncını alması. dayak tabii ki çözüm değil ama tut şu pazar arabasının demirinden yavrum yahu...

o an yaşadığı duygu yoğunluğu ile başa çıkamayıp, çocuğa vurmak suretiyle enerjisini ve yoğunluğu hafifletmeye çalışan birey. bilinçsizlik örneğidir. eğitilmelidir.

kazık kadarım. o yediğim dayaklar yüzünden hala pazara annemle çıktığımda asla dibinden ayrılmam.

benim annemdir. bir de marketlerde sürekli beni reyon aralarında bırakıp saklanırlardı. sonra da beni izlerlerdi. ne yapacağımı merak ediyorlarmış. aynı şeyi defalarca kez yapmış olmamıza rağmen. acaba beni gerçekten kaybetmeye mi çalışıyorlardı ne.

akşama da muhtemelen patlıcan ya da kabuska yemeği yapılacaktır.

çocuğu bulamasa dizini dövecek olan annedir, dayak enerjisini dizine değil de çocuğuna yönlendirmiştir.

ben onu çocukken değil hem de 17 yaşımda yaşadım yahu, söyleşideki herkes tutuklanıp benden de tüm gün haber alınamayınca, karakollar aranmış, tam gayrettepe yoluna karar verilmişken dinkdonk kapıyı çalıp karşımda ablamı görünce şirinlik yapıp ben geldim dediğimde, önce canım kardeşim film karesi yaşandı, ardından bana bir geçirdi, yıldızlar döndü valla etrafımda, bir baktım ablam yaşadığı korku ve stresten düşüp bayılmış, eyvah kesin ilahi adalet benim de çocuk kaybolup korkutur beni dedim, kedim kayboldu, saatlerce böğürerek ağladım, sokakta ararken annem aradı, arkamda duruyor miii dedi gelin dedi... hayvanı iki gün tuvaletini yaparken bile rahat bırakmadım valla... analık zor zanaat mirim...

şimdilerde macro center'da kaybolan çocuğunu, duyuruyla buldurtan anneye bırakmış tiptir.

kendi aptallığını çocuğun üzerine atan insan evladı işte.

ben onu çocukken değil hem de 17 yaşımda yaşadım yahu, söyleşideki herkes tutuklanıp benden de tüm gün haber alınamayınca, karakollar aranmış, tam gayrettepe yoluna karar verilmişken dinkdonk kapıyı çalıp karşımda ablamı görünce şirinlik yapıp ben geldim dediğimde, önce canım kardeşim film karesi yaşandı, ardından bana bir geçirdi, yıldızlar döndü valla etrafımda, bir baktım ablam yaşadığı korku ve stresten düşüp bayılmış, eyvah kesin ilahi adalet benim de çocuk kaybolup korkutur beni dedim, kedim kayboldu, saatlerce böğürerek ağladım, sokakta ararken annem aradı, arkamda duruyor miii dedi gelin dedi... hayvanı iki gün tuvaletini yaparken bile rahat bırakmadım valla... analık zor zanaat mirim...

asıl o anneyi doveceksin.nasil kaybedebilirsin ufacık çocuğu elini niye birakiyosun.boyle annelik olmaz.basina kötü biseyde gelebilir herşey olabilir ayy düşüncesi bile kötü allah'ım çocukları esirgesin korusun.

çocuk kaybolur arkadaşlar. eğlence parkında çalıştım, çocuk kabetmenin gelir, eğitim, cocuk sayısı, ilgi ile ilgisi yok.

çocuğa girişenler aslında kendilerine olan kızgınlıklarını cocuktan çıkartıyor.

pazar gibi sıkış tıkış yerde ne bekliyordun ki çocuk robocop mu annesi.
tanım: anne eli değmiş gibi.

babalar da yapıyor şahit oldum. adam gibi dur dibimden ayrılma dayagı o.

adı üzerinde "çocuk".
kaybolacak, düşecek, hata yapacak ve saçmalayacak.
onun bunları yapmasını minimuma çekmek ebeveyn olarak senin görevin.
sen hem görevini yapmayacaksın hem de sana gönülden bağlı bir canlıya şiddet uygulayacaksın.
çocuklarını döven ebeveynler toplanıp bir adada ölüme terk edilsin, zerre üzülmem.

dayak değil o siz yanlış anlamışsınız
sevinç gösterisi sadece.

bizim nesil bu şekil sevgilerle büyüdü.