pedro paramo

bir juan rulfo kitabıdır.

bu kitap latin amerika edebiyatının palto’su olabilir. neden bu zamana kadar bu kitaba tanım yazmadığımı bilmiyorum. bu benim okuduğum şaheserlerden biri olan ve her satırından büyük bir keyif aldığım, hacimsiz ama çarpıcı bir kitap. franz kafka’nın dediği gibi bu kitap “içimdeki donmuş denize bir balta gibi indi.”

pedro paramo kötüdür. kötü kalpli bir adamdır. ama öyle marvel ya da dc kötüleri gibi yapay bir kötülük değildir pedro paramo’nun kötülüğü. o görkemli kötülüklerin adamı değildir. sıradan yaşamakta çöken bir karabasan gibi kötüdür.

comala köyünde dolaşan ve bir türlü huzura eremeyen hayaletlere de kötülüğü dokunmuştur pedro paramo’nun.

juan preciado ise bu uğultulu ve saydam köye annesinin vasiyetini yerine getirip babasını bulmak için gelir. hiçbir yolculuk, hiçbir arayış kolay değildir ancak juan preciado’nun işi göründüğünden çok daha zordur.

hayalet bir köyde kötülüğün saf halini içinde barındıran bir adam ve kişisel kıyametine doğru büyük bir arayışa girmiş başka bir adamın hikayesi pedro paramo. kötülük o kadar da görkemli bir şey değildir belki de.

juan rulfo imzalı eser olup juan preciado karakterinin annesinin vasiyeti ardından babasını bulmak için yola düşmesini ve yaşananları anlatır.
okurken biraz sıkıcı gelebilir ama fena bir kitap değil.