pekmez

peker pekmez'i akıllara getiren kelime.

köyde suyun yerine ayran için yoğurt bulunamazsa yerine alternatif olarak kullanılabilecek bir meşrubat kaynağı. ayran tuzlandırılırsa düşen tansiyona iyi gelirken pekmez de kendi doğal şekeriyle düşen şekere iyi gelir. özetle yiyiniz ve bidonun ve kavanozun dibinde kaşıklanamayacak kadar kaldıysa çalkalayarak içiniz. [şu anda benim yaptığım gibi*]

iftar sofrasında yerini alan süper lezzet.

kış yaz fark etmeden ekmekle, yoğurtla, tahinle yenilen bir gıdadır.
hammaddesi üzümdür keçi boynuzu da olabilir.
üzüm pekmezi hakkında bilgi vermek istiyorum.
pekmezlik üzümlerin suyu daha çok çıktığı için tercih genelde bu tür de olur. diğer üzümler de kullanılabilir.

üzümler toplanır.
çürükleri ayıklanır.
kasa kasa üzümleri sularız ki tozu biraz geçsin.
çuvala doldururuz ve tabanı temiz bir sarı çizme ile iyice çiğneriz. suyu şarıl şarıl kurduğumuz düzenekten kazana akar. bu düzenek naylondandır. kazana akan yol bununla yapılır.
bilmem kaç bidon pekmez suyunu elde ederiz. pekmez suyunu çok da çukur olmayan başka kazana aktarırız.
pekmez suyunun pekmez halini alacak ocakta farklıdır. bu ocak topraktan yapılır, odun koyacak iki uzun taraf bırakılır.
pekmez suyu kaynamaya başlar, içine beyaz toprak dökülür, bu toprak un gibidir ama un değildir, kil gibi diyebilirim. iyice kaynar. karıştırdıkça pekmez suyu halinden çıktığı anlaşılır. bu sefer de başka kazana aktarılır. bu kazandan şişelere aktarılır. bu kazanın içine mersin dalı da konulabilir. pekmez soğur ve yenilebilir.

ağızda uçuk, yara vs gibi şeylere iyi gelir.
yazın kar şerbeti ile nefis bir ikili olur.

üzümün sal adı verilen tahta sandıklarda işlem görmesi ve pişmesi sonucu hazırlanan gıda.

bekmes olarak da isimlendirilmiştir.

üzümün çeşitli işlemlerden geçtikten sonra geldiği yoğun kıvam olarak bilinen tatlandırıcı, besin.
çok faydalı olduğu uzun yıllardır bilinmektedir.

üzüm, dut pekmezi vardır.

köydeyken kendimiz yapardık kesme, pestil yapıp kışında yoğurda ya da kara koyup yerdik değerini çok bilmezdik şimdi bir sürü para artık alamıyoruz.

antep'te yapılan pekmez turuncu renkte olup bıçak zor keser sertliktedir. (sertlikteydi) bunun nedeninin kullanılan pekmez toprağının cinsi olduğunu sanıyorum. çünkü ayn pekmezi tokat'ta da yaparlar ve toprak yapısı hemen hemen aynıdır.

yala yala bitmez.

amatör bir etimolog olarak etimolojisine bakınca sanırım ''sertleşmez '' anlamına gelen sözcük.
bu sözcük, kaynatılıp soğutulunca sertleşip jöle kıvamına gelen , içinde nişasta barındıran başka besinlerden farkına atıf olabilir.
benzeri olan bal, kışın donarken, pekmez donmaz, bu da etimolojiye yansıyan bir etken olabilir.
pek: bek: sert ve -mez olumsuzluk son eki türkçe dir.

tahin ile karıştırılırsa güzel oluyor...

geniş ve sığ kaplarda, açık ateş üstünde tatlı meyvelerin suyunun uçurulması ile elde edilen koyu kıvamlı yüksek şekerli gıda. memlekette şeker pancarı tarımı başlayıp şeker fabrikaları kurulana kadar insanların erişebildiği iki tatlıdan biri. diğeri de bal.
böyle olunca meraklısı çok. ama o şekerli sıvının suyu uçana kadar kaynaya kaynaya ağır yanık bir tat oluyor ve hiç hoşlanmıyorum. beş kilosu yüz lira olan glikoz ballar değil de gerçek balın olduğu yerde pekmeze sadaka bile vermem.

balkon demirini kemirseniz, ondan alacağınız ferrum'u alamazsınız. biz yörüklerin kutsal besinidir. yeterli şekilde tüketirseniz kışın götünüz başınız üşümez, kan yapar, can yapar.
ayrıca; bekmez
dip: sığ değil, aksine derin kazanlarda kaynatılır.