polemikle popüler olmak

aslında pek işe yaramasa da hatırı sayılır bir değeri vardır. reklamın iyisi kötüsü olmaz diyenler için ideal yoldur.

polemik ustalık ister yalnız.

saman alevi gibidir, bir anlığına popüler olur ancak ertesi gün unutulur.

aynı şey polemik çıkartmak için salyalarını sağa sola bulaştırıp, cami duvarına işeyenler için de geçerli olup itina ile hadleri bildirildikten sonra kuyruklarını bacaklarının arasına kıstırıp giderler.

bir de son grup vardır ki, üç gram zekasına değil ama çevresindekileri şakşakçılarına güvenip polemik çıkartmaya çalışır, bunlar da önemsenmeyince “ben oynamıyorum yaaa” diyerek sahayı terk eder.

"barbara herhalde, barbara. manken olan."
hatırlayan çıkar bu ablamızı. günümüzde unutulup gitmiştir.

kanser hücresi gibi bir şey polemik. o kanserli hücreyle popüler olmaktansa, hiç olmamayı tercih etmek en iyisi. ve inanın polemik de doğru düzgün laf anlayabilecek insanlarla yapılmalı. aksi takdirde, kafama takmayım deseniz de, gününüzü zehir ediyor. yani kısaca dövüşmen guzum.*

sözlükte pek işe yaramayacak iştir. kötü bir popülarite kimsenin işine yaramaz sanıyorum, en azından kafa sözlük için.

sanatçılarımızın magazin programlarında sık sık kullandığı nadide yöntem. hatta daha çok "canlı yayında kavga ettiler" haberiyle çıkarlar karşımıza

bazı polemikler ince ve gayet güzel ayar içerir.
bu türün usta örnekleri: (bkz: konfüçyüs) (bkz: nefî)

(bkz: türkiye'de prim yapan şeyler)

reklamın iyisi kötüsü olmaz şiarıyla hareket etmekten kaynaklanabilecek durum.