püsküllü bela

2. mahmud devrinde önce askerler, ardından memurlar için resmi başlık olarak kabul edilen fes, kısa sürede halk tarafından da kullanılmaya başlanır. fesin yaygınlaşmasının ardından değişik renk ve biçimleri, püsküllü ve püskülsüz olanları, hatta püsküllerin de envai çeşidi sokaklarda görünür. yağmur ve kardan kalıbı bozulan, rüzgarda püskülleri sürekli karışan fesin kullanımı zahmetli ve masraflı bir iştir. başlığın bu durumuna binaen doğan ve elinden kurtulması güç, zarara ve sıkıntıya yol açan kimse yahut şeyler için söylenen "püsküllü bela" deyimi, bugün dahi sıkça kullanılmaktadır.

kaynak:
istanbul büyükşehir belediyesi kültür aş’ nin istanbul'un 100 deyimi kitabı.

kendisinden kurtulması bir türlü mümkün olmayan , büyük sıkıntı, zarar veren şey anlamında kullanılan deyim'dir

(bkz: fes)
2. mahmut, 1828 yılında yayınladığı kıyafet nizamnamesi ile sarık, kavuk ve biniş giyilmesini yasaklayıp, ceket, pantolon ve fes giyilmesi kuralını getirdi ve kendi de sakalını kısa keserek modern kıyafetler ile halkın içine çıktı.
'dinsiz padişah istemiyoruz, gavur padişah istemiyoruz.' diyen; o dönemin muhafazakar kesmi ve din adamları bu kıyafetlerin caiz olmadığını öne sürerek fes takmayı red ettiler.
2. mahmud şeyhülislamdan fesin caiz olduğu yönünde fetva vermesini istedi.
en nihayetinde fesi takan halk fesi 'püsküllü bela' olarak adlandırmaya başladı.

bir zamanların gavurluk sembolü olan fes, şimdi de muhazakarlık ve milliyetçilik sembolü olarak kullanılıyor. bu nizamnameye karşı neler konuşulmuştu ama gelinen nokta budur.