quentin tarantino filmlerindeki klişeler

her filmde olmasa da sık rastlanan klişelerdir:
1: oyuncular arasındaki felsefi yada yarı felsefik konuşmalar.
2: etnik kökene vurgu.
3: meksikalı, asyalı , italyan ve siyahi karakterler.
4: bol çığlık ve bol kan.
5: filmde kendisinin filmdeki bir sahnede görünmesi.
6: çıplak ayaklar, güçlü kadın karakterler.
7: birbirine zıt iki karakterin dayanışması
8: birbirine benzeyen karakterlerin birbirleriyle savaşması.

absürd ve gerçekliği aynı potada harmanlar.
sinematografiye çok önem verir.
bagaj içi, koltuk altı gibi kamera açıları kullanır.
mizah ve şiddeti iç içe geçirir.
genelde eski dönem müzikleri kullanır.
adalete değil, intikama inanır.
kendi içinde ikilem yaşayan karakterler türetir.
aynı oyuncularla çalışmayı sever.
(bkz: michael madsen)
(bkz: christoph waltz)
(bkz: samuel l. jackson)

her filminde absürd* bir vukuat, diyalog veya sahne mutlaka vardır.
hem gülersiniz hem de düşünürsünüz, bazen de ""ohaaa"" dersiniz.

siyahi ırkçılığı ile ilgili mutlaka bir eleştirisi olur. önceki filmlerinde ufak ufak filmin içinde işlediği mevzuyu django unchanied ve hatefull eight ile iyice merkeze alınca spike lee, tarantino'nun her filmde bu konuyu işlemesi üzerine;
bu adam daha ne istiyor, fahri zenci ilan edilmeyi mi falan mı?

demiştir.

aktörün diğer aktöre yukardan konuşması