radyoyu dinlerken hissedilenler

şurada bir avuç ütopik bir oluşumuz. ileride büyür mü ne olur bilinmez. pandemi döneminde dış dünyadan uzak, kapalı bir kutu görüyorum sözlüğü ve gurur duyuyorum şu radyoyu dinlerken. evet ben la ben..

vizontele bulunmuş gibi kendi kendime triplere giriyorum sebepsiz. gururum katlanıyor. yayınlar başlarsa daha ilginç zaman öldürmelik şeyler de olucağına eminim. negzel şeylersiniz siz yha.

sahiplenme hissidir. yeni doğan bebek poposu okşamak gibidir.

var mı aşktan öte.

üst edit: 65 dakikadır dinliyormusum ya. *
einstein'e inancim tam su an. *

kederli bir aksamda dinlemisiz, sarhosuz hepsi bu. *

bileydim bugün bi 100’lük olurdum ah ah çok kederli gidiyoruz o yüzden kapadım bugünlük yeterli bu doz.

heyecanlı hissediyorum. ama benden daha heyecanlı olan birileri varsa onlarda sanıyorum ki planlanmış zamandan önce radyoyu aktifleştiren moderasyondur. hatta aralarında şöyle bir konuşma geçmiştir:

yoldaş: efendiler yarın radyoyu açıyoruz.
gomercan-iko: şimdi de açabiliriz.
yoldaş: açalım.

normal kendi radyomu dinlerken uzaklara dalabiliyorum.
kafa sòzlük radyosunu dinlerken ise sanki bir canlı gözlerimin önünde hayata geri dönmüş gibi, mutlu oluyorum. dayanışma yapmak, küçücük şeylerden ama büyük umutlar çıkartmak çok güzel. daim olsun... herkesin eline sağlık.

tam şarkıların etkisine girip büyüleneyip duygusala bağlayacağım reklaamm diye bir ses işitiyorum. tüm ortamın büyüsü bozuluyor. sonra bi gülme geliyor. kahkaha atıyorum. güldürürken ağlatan, ağlatırken güldüren radyo yapmışlar.

aradığınız radyo kafanıza geldi

bir bebeğin ilk adımlarına,yürümesine ve artık konuşmaya başladığına şahit oluyormus gibi heyacanlıyım,gururluyum.evet sahiplenme duygusu bu başka bir kelime karşılamıyor bu duyguları.