rakı sofrasında anlatılan en son dert

anlatamadım. içtim içtim içtim. öylece baka kaldım kadehe. içimden sıcak sular döküldü birileri birşeyler kırdı duvara bir kadeh şarap çarptı kan kırmızı oldu duvar bulutların arasından şimşekler çaktı belki bir kasabaya yıldırım düştü ama benim dudaklarımdan kelime çıkmadı. söylesem dinlerdi herkes bardak şişe radyo kitaplarım masa mum tabak çanak çatal bıçak ama susmayı tercih ettim. ayıp olur onlara diye kendime itiraf edemedim. mutlu gibiydim hatta mevsimi gelmiş yazdım, bilmiyordun sen o gece ben yalnızdım.

onu anlatırken, onu biriyle yanımızdan geçişini izlemek.. sofrası belki rakı değildi ama sabahı zor olan bir geceydi

bireysel dertler bitip de "ne olacak bu ülkenin hali" ne geçilmişti ki kimsenin bu konuda canı konuşmak istemedi, sohbet gitmedi. sonra aklımıza edis'in martılar şarkısı geldi. dinledik, beğendik, havaya girdik, eğlendik. sonra sohbet, içinde martı geçen şarkıların ne kadar güzel olduğu yönünde aktı. tek dert de içinde martı geçen şarkıların azlığıydı.