rica ederim bu bahsi kapatalım

eski filmlerde çok gördüğüm bir söz öbeciği.

karşısındakinin konuşmasından hoşlanmayan ya da konuşmanın gittiği yönü beğenmeyen kişi söylemi.



bir zelzele ukdesi.

(bkz: kes)

artık pek duymadığımız, eski türk filmlerinden kulağımıza kalan o ağırbaşlı nezaketin kalıntılarından biri. bugünün “boş ver”, “konuyu uzatma” ya da “gerek yok şimdi bunlara” gibi kırpılmış karşılıklarıyla kıyaslandığında, içinde bir dönem insanının konuşma terbiyesi, lafı incitmeden sonlandırma mahareti ve karşısındakine duyduğu asgarî hürmet saklıdır.

bu tür ifadeler bir görgü, tavır biçimidir. kelimeler kısaldıkça tahammül de kısaldı; dil sadeleştikçe söyleyiş değil, sabır azaldı. artık bahsi kapatmak için rica etmeye gerek duyulmuyor, zira çoğu sohbet zaten açılmadan bitiyor.