özlemek bahsi

özlemekten bahsediyoruz bu gece...

herkes özlüyor bu günlerde yarım bıraktığı hayalleri... yaşanması mümkünken yaşayamadıklarını ya da kaybettiklerini...

ya sen sayın dinleyen neleri özlüyorsun en çok şu sıralar... özlemek bahsi başlığında yaz bize okuyalım, konuşalım...

ama kafamız nasıl güzel bu gece 23'te sözlük radyo'da

özlemlerimiz özlemlerinize karışsın sevgili dinleyen...

arı mayalı pembe silgimi bile özlüyorum ben, hani “nerede o eski bayramlar” derlerdi bildiniz mi? onları özlüyorum. kırmızı rugan ayakkabılarımı...
siz peki?

bu arada sizleri de çok özledik biz...*

bekleriz efenim. saat 23’te aman şey olmasın *

iç ses, bu bahsi kapa!

özlemek, insanın mutlu ve huzurlu olduğu anlara dönme isteğidir. sonuçta bir burukluk, boğazda bir düğüm kalacaktır.
özlemek, insanın tekrar güzel ve iyi hissetmek için çırpınışıdır.
özlemenin iyi yanı hala bir şeyler hissedebildiğimizin kanıtıdır. hissedebildiğimiz sürece insanlığımız adına umut var olacaktır.

bugün haftalardır goremedigim babamı ziyarete gittigim için ilk kısmını dinleyemedigim radyo programı konusu.
yol boyu düşündüm ama özlemek bahsini.
insan kendini güvende hissettiği yeri ve kendine güvendiği anları özlüyor en çok. bir de kafasında hiç bir pürüz, sorumluluk, iş,güç olmadan uyuyabildigi geceleri özlüyor.
annem hep; "gündüzleri peşinizde kostugum yetmiyor gibi gece olup kafamı yastığa koyunca aklım birinizde kalbim birinizde oluyor. hiç huzurlu uykum yok." derdi. şimdi ben de gözlerim yorgunluktan kapanırken bir yandan uykuya yenik düşmemeye çalışırken diğer yandan yarın yapılacak onlarca işi,.sorumluluklarını ustlendigim.insanları, verdiğim sozleri düşünüyorum. sadece kendim için yaşadığım ve tek derdimin kendim olduğu günleri zaman zaman özlüyorum.