ruhsallığın 4 yasası

birincisi şöyle diyor:
"gelen kişi doğru kişidir"
yani hiç kimse hayatımıza tesadüfen girmiyor, etrafımızda bizimle etkileşime giren tüm insanların bir amacı var, her durumda öğrenmemiz ve ilerlememiz için.

ikinci yasa şunu söylüyor:
"olan, olabilecek tek şeydir"
hayatımızda başımıza gelen hiçbir şey ama hiçbir şey, kesinlikle hiçbir şey başka türlü olamazdı. en önemsiz ayrıntı bile yok. "şöyle bir şey yapsaydım... başka bir şey olurdu..." diye bir şey yok. hayır. olan, olabilecek tek şeydi ve bu dersi alıp yolumuza devam etmemiz için böyle olması gerekiyordu. hayatımızda başımıza gelen her durum mükemmeldir, her ne kadar aklımız ve egomuz dirense ve kabullenmek istemese de.

üçüncüsü şöyle diyor:
"ne zaman başlarsa doğru zamandır."
her şey doğru zamanda başlar; ne önce ne de sonra. hayatımızda yeni bir şeyin başlamasına hazır olduğumuzda, işte o zaman başlayacaktır.

dördüncüsü ve sonuncusu:
"bir şey biterse biter"
aynen böyle. hayatımızda bir şey sona erdiyse, bu bizim evrimimiz içindir, bu nedenle onu bırakmak, yola devam etmek ve zaten o deneyimle zenginleştirilmiş olarak ilerlemek daha iyidir.

özetle "hiçbir şey yapmanız gerekmez, siz bir simulasyondaki etkisiz izleyicisiniz. kımıldamayın itiraz etmeyin, ne olacaksa o olacak zaten." diyen yasa mı olur.. bunlar, bildiğin kaderci mistik klişeler.. doğrusu hiçte inandırıcı değil.

özetle: olur öyle.

kaderci bir bakış açısına sahip pozitif düşüncelerden biri. çabanın önemini hatırlatmak isterim.

(bkz: ya dayı sen ne anlatıyon)

ben ruhsarlık sandım başlığı öyle geldim. dedim devlet bahçeli'ye bi gönderme falan mı var neler neler ya.

yukardaki tanımları yapanlar

levh-i mahfuz*'a yazıldı münafıkça laflarınız

inkar edemeyeceniz, aha canlı yayında gösterecekler sonra dürüp... :)