1.
günümüz teknolojisiyle mümkün görünen eylem.
japonya'da fmri teknolojisi kullanılarak yapılan bir çalışmanın özeti şöyle: deneklere bir yerde sabit görülen noktasal bir ışık kaynağı gösterildi. fmri taramalarıyla, bu görüntünün bilgi olarak beynin hangi bölgesine kaydedildiği öğrenildi. ışık kaynağı yeni bir noktaya götürülüp yeniden deneğe gösterildi. bu bilginin de beyinde nereye kaydedildiğine bakıldı. bu işlem defalarca tekrarlandı ve bilim insanlarının elinde bu bilgilerin tutulduğu yerlere ait bir harita vardı artık.
tüm bu verilerden elde edilen kayıtlı bölgelerin ortaya çıkardığı desenlerden oluşan resim deneklere gösterildi. beynin bu resmi nasıl kaydettiği de yukarıdaki ışık kaynaklarında yapılana benzer şekilde analiz edildi. taramalardan anlaşıldı ki denekler resme baktıklarında beynin aktif olan bölgelerinin toplamı, resmin meydana getiren noktaların bir toplamıydı. bu çalışma, beyin tarafından depolanan anıların da fotoğraflanabileceğine ilişkin bir umudu beraberinde getirdi.
rüyalar da bir çeşit anı gibi değerlendiriliyor beynimizde. gerçek olmasa da, gördüğümüz rüyaların görüntüleri tıpkı anılarımız gibi beynimizde yer ediyor. yalnız tabii rüya ve anılar, doğrudan o anda baktığımız herhangi bir cisim kadar canlı olarak kalmaz zihnimizde. bu yüzden bunların fotoğrafını çekmek biraz zorlayıcı olabilir.
bir başka sorun da bu olayın etik kanadında karşımızda çıkar. insanların rüya ya da anılarına öylece girebilmek doğru mudur? eğer bu teknoloji daha fazla geliştirilirse, buna sadece belirli durumlarda izin verilmesini mümkün kılan yasalar da ortaya çıkar mı? düşüncelerimizi kimsenin okuyamaması için onları şifreleyici aygıtlar üretmemiz gerekir mi? henüz bu "düşünce görme" işi sadece yakın temas ile gerçekleştirilebiliyor olsa da, gelecekte bununla ilgili ne gibi gelişmeler yaşanabileceğini şu an için bilemiyoruz.
japonya'da fmri teknolojisi kullanılarak yapılan bir çalışmanın özeti şöyle: deneklere bir yerde sabit görülen noktasal bir ışık kaynağı gösterildi. fmri taramalarıyla, bu görüntünün bilgi olarak beynin hangi bölgesine kaydedildiği öğrenildi. ışık kaynağı yeni bir noktaya götürülüp yeniden deneğe gösterildi. bu bilginin de beyinde nereye kaydedildiğine bakıldı. bu işlem defalarca tekrarlandı ve bilim insanlarının elinde bu bilgilerin tutulduğu yerlere ait bir harita vardı artık.
tüm bu verilerden elde edilen kayıtlı bölgelerin ortaya çıkardığı desenlerden oluşan resim deneklere gösterildi. beynin bu resmi nasıl kaydettiği de yukarıdaki ışık kaynaklarında yapılana benzer şekilde analiz edildi. taramalardan anlaşıldı ki denekler resme baktıklarında beynin aktif olan bölgelerinin toplamı, resmin meydana getiren noktaların bir toplamıydı. bu çalışma, beyin tarafından depolanan anıların da fotoğraflanabileceğine ilişkin bir umudu beraberinde getirdi.
rüyalar da bir çeşit anı gibi değerlendiriliyor beynimizde. gerçek olmasa da, gördüğümüz rüyaların görüntüleri tıpkı anılarımız gibi beynimizde yer ediyor. yalnız tabii rüya ve anılar, doğrudan o anda baktığımız herhangi bir cisim kadar canlı olarak kalmaz zihnimizde. bu yüzden bunların fotoğrafını çekmek biraz zorlayıcı olabilir.
bir başka sorun da bu olayın etik kanadında karşımızda çıkar. insanların rüya ya da anılarına öylece girebilmek doğru mudur? eğer bu teknoloji daha fazla geliştirilirse, buna sadece belirli durumlarda izin verilmesini mümkün kılan yasalar da ortaya çıkar mı? düşüncelerimizi kimsenin okuyamaması için onları şifreleyici aygıtlar üretmemiz gerekir mi? henüz bu "düşünce görme" işi sadece yakın temas ile gerçekleştirilebiliyor olsa da, gelecekte bununla ilgili ne gibi gelişmeler yaşanabileceğini şu an için bilemiyoruz.
devamını gör...
2.
az derdimiz var gibi bir de onun çetelesini tutalım. sonra niye bunu görmüşüm ki diye paranoyak olalım. korkutucu bence..
devamını gör...