sabah ezanı okununca gelen ürperti

ben de olmuyor. hele de "namaz uykudan daha hayırlıdır," kısmı gelince huzur bulduğum da oluyor. insanların bizi dinden soğuttuğu kesin ama ezan insana hep bir sıcaklık veriyor. allah doğru yoldan şaşırtmasın diyelim.

uzun zamandır hissetmediğim şey. neden mi? bana verilen, öğretilen şeyler kendi tercihim olmadığı için tabi ki huzur veriyordu. ne zaman ki tercih etmeye başladım. kendi huzurumu buldum.

o saatte sokağın ortasında sefo açsan bile ürperir insan ne oluyor diye.

(bkz: saba)

daha ziyade vicdan azabı ve yanlış yolda olduğum gerçeğinin farkındalığını yaşıyorum, sabah namazı esnasında. zaman zaman da bir huzur kaplıyor içimi,sabah ezanı okunurken.

öğrencilik zamanlarında arkadaşımın yaşadığı evin dibinde küçük bir cami vardı. sağ olsun imamı öyle bir ezan okurdu ki, resmen brutal vokale öykünürcesine söylerdi. arapça bilenlerin bile anlayamayacağı bir şekilde böğürür gibi okurken piyasadaki tüm efsane metal vokalistlerini önünde secde ettirebilirdi. sabah ezanı gibi dinle pek alakadar olmayan insanı dahi derinden etkileyen bir şeyi dehşetengiz bir felakete çevirebiliyordu. öylesine bir meziyet! o dönemlerde de atmosferik doom soslu tarak fırça kürek(…) death metal hevesiyle kurduğumuz çömez bir grubumuz vardı. vokalistimiz de bu işi iyi yapamadığından bu genç hocaya gruba katılma konusunda teklif götürmeyi bile düşündük. neyse ki imam ve sevgi pıtırcığı cami cemaatinden dayak yeme ihtimalimizi düşünerek bu fikirden kısa sürede vazgeçip brutal vokalli metal müzikten de yavaş yavaş uzaklaşarak daha süttoş ve alternatif şeylere yöneldik...

bu matrak ve gereksiz hikayeyi bırakıp asıl mevzuya gelirsek, özellikle belli bazı makamlarda ve eğitimli güzel bir sesle okunan sabah ezanı, insanı ürpertip psikolojisini bozmak bir yana müslümanlıkla alakası olmasa bile garip bir şekilde iyi hissettirilebiliyor. imamınızın nefesine kuvvet, uykular kocaya kaçmışsa eğer dinlemeden geçmemek gerek.

ameliyat olmuşum. hastane sürecinde seruma konan trankilizanla sürekli bir uyuşukluk halindeyim. bir hafta sonra eve çıkardılar. sürekli sırt üstü yatmak zorundayım. tüm gün. sadece tuvalete gitmek ve bir iki bir şey atıştırmak için yataktan çıkıyorum.
gündüz neyse gece bitmek bilmiyor. sıfır uyku.
haziran başı. sabah ezanı saat 4 gibi okunuyor. caminin kıblesi yönünde evim. evi tutarken 500 metre yakınında cami olmaması için uğraşmıştırm. sonradan inşa edildi.
sabaha karşı uyku sarıyor, dalmaya başlıyorum. uyku değil baygınlık.
ve tam o sırada pencereden evin içine bir anırma, bir böğürme sesi giriyor. "aaaaaaağğğ"
uyku gidiyor. imamın, müezzinin yedi sülalesine muhabbetlerimi gönderip televizyonu açıyorum. son ses.
bence son ses bağırılan sabah ezanı eşek anırtısından, inek böğürtüsünden farksızdır. bu ikiinciler daha mübarektir.

ürperti demeyelim de, sesi köklemesek mi acaba? hava sıcak, camlar açık, yankı, gmt+3 vs.
yoksa % 99 u musluman olan ulkemin errrkekleri caminin yolunu tuttu bile.
90 bin nüfuslu mahalle, bitişik nizam, kime söylüyoruz değil mi hacı müftü abi?

yaşadığım yerde ezan şu an merkezî sistemden okunuyor. yani bir imam ezanı okuyor, eğer cihazı aktif hâle getirmişlerse bu ezanın sesi pek çok camiden yankılanıyor. okunuşa göre ezanın "namaz uykudan daha hayırlıdır" kısmı bazen tüylerimi diken diken etse de ben pek ürpermiyorum aslında, genelde uyanmadığım için ezan sesini de duymam hâttâ. yalnızca merkezî sistemle ezan okuyan bir imamın sesiyle muhtemelen evimiz caminin yanında, pencerem hoparlöre bakar şekilde olduğu için pencerem açıkken gelen aşırı sesten ötürü korkarak uyanıyorum. nasıl desem hani normal bir ses tonuyla değil de daha bağırarak aceleci bir şekilde okuyor o ezanı, yaşamayan abartıyorum zannedebilir. o değil de ezanı farklı biri okuduğundaysa kendimi huzurlu hissettiğim anlar oluyor.

bende olmayan.

kıraati güzel bir müezzin okursa içimi hoş ediyor.

evin içinde okuyormuş gibi yüksek bir volumde, makamsız, allah ne verdiyse deyip bağırarak okudukları için gelen ürpertidir.

kurduğum alarmdan yarım saat önce kalkmama sebep olan arapça gürültü...
soran olursa sevgi ve anlayış dini dersiniz..

saba makamından kaynaklıdır. ne de güzeldir. gürültü diyenin kulağına arı girsindir.

önceki yaşadığım yer direkt caminin karşısındaydı her ne kadar ezan sesinden rahatsız olmasam da sabahları korkuturdu. hoca öyle bir okumaya başlardı ki ezanı sanki biri boğazına yapışmış gibi. fakat sesi güzel bir hocadan sabah akşam fark etmez ezan dinlemek insanı hoş eder evet.

çöken koyu sessizliğin içinden duyulan haykırışlı sesin, insana kıyameti ve ölümü hatırlatıyor oluşu. işte insanın tüylerini diken diken eden sebepte bu ....

allah, din, kitap gibi kısır tartışmalara girmeyeceğim de arkadaş ne büyük dertleriniz varmış sizin. bir şey diyemeyeceğim artık. andropoza falan mı girdiniz yoksa iki metal grubu keşfedince kendini marjinal zanneden ergen misiniz, yoksa apartmana kim girmiş kim çıkmış çetelesini tutan asker emeklisi dayı mısınız anlamıyorum.

o olsa olsa çocukluktan kalma bir korkudur.. artık yetişkinsiniz.. ürpermeniz, korkmanız gerekmez.. bilgiyle aşabilirsiniz.. aşamıyorsanız psikiyatrik yardım alın.. (korkunun kaynağı bilgisizlik veya yanlış bilgidir.. zaten o yüzden bilmediğiniz diller kullanır ürpertip korkutmak isteyenler.. inanın ürpermenizi gerektirir bir şey yok.)