sela okununca gelen hüzün

tek gerçek olan ölümün ilânı olan selaların okunuşu insanı biraz duraksatır. ister inançlı ol ister inanma ölüm gerçeğini en çok hatırlatan ve bir hayatın ardından veda namesi şeklinde okunan sela insanı birazcık da olsun hüzünlendirir.
not: bahsettiğim selalar sadece ölüm selalarıdır.

"allah taksiratını affetsin" dedirten ve ölümü anımsatan sesli dua. evet hüzünlendirendir.
edit: gönder butonuna bastıktan sonra cuma için seslenilen dua.

gün cuma ise ve vakit öğle vaktiyse içimi rahatlatan durum.

hocanın ne dediğini anlamadığım için sela pek hüzünlenmediğim bir şeydir. aynı şeyi ezanda da yaşıyorumdur.

sizleri bilmem ama bana gelir. hele yağmurlu bir gün ise o toprak kokusunu da alıyorsam, evet huzunlenirim.
ister inancli olun, ister inancli olmayın bir gün her seyi birakip, bir şey alamadan bu dünyadan gocecegimizi hatirlatir. cok zengin olmak icin, statu sahibi olmak icin, bir suru mal/mulk/guzellik/yakisiklilik sahibi olmak icin ugrastiginiz surecin bir kismini iyilik yapmak, kalp kirmamak ve merhametli olmak için harcayin.

cunku, eger inaniyorsaniz baska bir şey goturemeyeceksiniz yaninizda ote tarafa,
şayet inanmiyorsaniz da ardinizda iyi insandi, merhametli ve guvenilir insandi denilmesini sağlayın. cunku siz oldukten sonra sizden arda kalan tüm mal/mulk/guzellik/yakisiklilik yok olacak tek yok olmayacak şey iyilikleriniz ve merhametinizle yaklastiginiz kalpler olacaktir.

her sela ölümü hatırlattığı gibi her ezan da yaşamı hatırlattığında, sela ile hüzünlenip ezanla mutlu olduğumuz da mis gibi yin yang olacağına inancım tam. *

ruhum o an, oturup bir refüjde, başını ellerinin arasına alıyor.

gerçekten de, kimin öldüğü önemli değil, üzülüyor insan. belki de kötü biriydi ölen, belki bir suçlunun selası fakat bunu düşünmüyor ki insan.

selayı sonuna kadar dinler, ölenin adını da muhakkak duymak isterim, kulak kabartırım.

allah rahmet etsin. devlet demir yolları'ndan emekli bir amca ölmüş. öyle dedi müezzin.

benim için bir mutluluğa dönüşen sestir.
kurtuldu diyorum sadece.

bu ülkenin saçmalıklarına, yobazlıklarına, düzensizliğine, sürekli gerilemesine ve çekilmezliğine elveda dedi.

iyi yolculuklar efendim.

ürpertiyle karışık en hakikate yakın hüzünlerden biridir. bir ateist olarak yazıyorum bunları.
sela bir çok hususta verilir. ölü selasından bayram selasına kadar. makamları farklıdır. hepsi esasında bir amaç üzerinedir.

1) ölü selası, ölüm kılıcının zengin fakir, genç yaşlı hepimizin ensesinde olduğunu hatırlatmak içindir.
2) cuma selası, sınıf farklarını ortadan kaldırıp insanların başına gelecek tüm felaketlerde omuz omuza dayanışmaya teşvik içindir.
3) bayram selası, bir bayram daha sevdiklerimizle sağ olduğumusa şükür içindir. tabii ki ölmüş yakınlarımıza minnetimizi de unutmamamız üzerine bir mesajdır.

hangi dine mensup olalım ya da olmayalım ülkemizde hepimiz kültürel müslümanızdır. bunu hiç de menfii bir şey olarak söylemiyorum. gurbette insan ezan ve sela seslerine de hasret çeker. hatta nazım, azerbeycan'da bir camiye girip duayla ağlamıştır. ayıp değildir.
fakat yukarıda saydıklarım çocukluğumda kaldı. şimdi dinin ve dindarların her şeyi gösteri olmuş. ezanda da, selada da bozuk bir ses sitemiyle evlerimize destursuz dalıp bağırıyorlar.
din bu değil. ve bir ateist olarak söylüyorum, hakikaten de gerçek islam bu değil.

cami imamını etkilemeyen hüzün.
aynı, doktorların hasta gorunce telaşlanmaması gibi.
yakınlarda bir tanıdığımı kaybettim, selasını duymadan cenazesine gittim. namazında, duasında dağıldım, sonra mecburen toparladım.
bana özel bir durumdu. onun ölmesi canımı yaktı.
çünkü, ölümün mantığı yok.
evim şehir mezarlığının yakınında, 5 yıldır sela dinliyorum.
ilk üç gün dram yaşadım, sonra dram dozunu düşüre düşüre normal hale geldim.
daha da mezarlığa yakın evde oturmam.
hayatın gerçeğine bu kadar yakın olmasamda olur.

şahsımda, oh be, dünyadan bir insan daha eksildi şeklinde oluşan hüzündür. ehehe.

bir gün okunan selayı sende duymayacaksın...
bu hüzün vericidir.

öncekilerin ve sonrakilerin efendisi, salat u selam senin üzerine olsun"

çok acıklı değil mi ya, çok acıklı bemce.
yine birilerinin kalbine ataş düşük.
kendimi hazırlıyorum. bir gün belki allah bizi önce almazsa anamızın babamızın selası da verilecek.

ben cami dibinde olduğum için, her şeyi net duyuyor ve görüyorum. hoca camdan kafasını uzatsa göz göze geleceğiz. selamlaşırız da. lakin hiç gitmem.

sabah kahvaltı yaparken birden (evet yine) "beeeee" diye bir ses duydum. kurban bayramı geldi de komşunun bahçesine bağladığı koyun mu meliyor diye aşağı baktım.
sela okunuyormuş.
"gitti bir konyalı daha" diye düşündüm.
(bkz: gitti bir konyalı daha)

mezarlık yakınında oturanlar için aynı derece olmayan hüzün.

akşam oldu hüzünlendim ben yine.

mezarlığa yakın caminin yanında oturunca yerini dünyevi duygulara bırakır.
kendimden biliyorum.

dünya defteri kapandı, esas yurda intikal edildi diye düşünülünce, hüzün ve bir o kadar gerginlik hissi.

hüzün çökmüyor * bilakis "aha biri daha gitti" diyorum.

ölüm hüznüdür.