sabah neşesi

güne gülerek başlamak için bir fırsat.

okuyunca bile sinirlendiren başlık. ömrü hayatım boyunca kendi isteğimle uyanmadığım tek bir gün neşeli uyandığımı hatırlamıyorum. hele bunun üzerine bir de halsizlik/grip eklenince iyice çekilmez oluyorum.
(bkz: arada bir gelen çekilmez olduğun hissi)
her zaman söylerim erken uyanmak insanı sinir, stres sahibi yapar bunlar da insanı erkenden yaşlandırır.
ne diyorduk? neşe. evet. tam olarak şu kadar neşeliyim bu sabah;

geceden nasıl yattığınıza bakar sabah neşesi, nasıl uyuduğunuza bakar demedim dikkat ederseniz. yatmak her zaman uyumakla sonuçlanmıyor siz de bilirsiniz. her saat başı "dört mü lan o" şaşkınlığı yaşarsanız gece boyu, sabahında da neşenin ş'si uğramaz yanınıza.
dün gece sabahın neşesini ipotek ettim ben fırtınaya. öyle bir iki komiklikle geri gelecek gibi de değil. zaten yağmur da dinmedi, fırtına da hız kesmedi. hayırlısı!..

başlığı görünce aklıma bu sahne geldi. her sabah böyle uyanırım*.

işimin/gücümün planımın/programının olduğu her sabah bana eşlik eden (bkz: safdil) yanımın eseri olan ruh hali.
kurtlarla koşan kadınlarda bahsedilen safdil kadınlardan biri olabilirim.
ordan komik görünüyor olabilir burdanda komik görünüyor.
al sana sabah neşesi.

ne neşesi? ben ayakta uyuyorum ulan. demin sallana sallana yürürken uyku sersemi olduğum için kolumu kapıya çarptım. onun acısı bi taraftan uykusuzluk bi taraftan vallahi çıldıracağım ayol. sabah neşesi diyorlar bir de, koyayım böyle sabaha diyorum ben de…

ne neşesi ya sabah sabah ahlak felsefesi dersinde hoca kafamızı fena utuluyor...

sabah 7:30 yollara düşmüşsünüz... göksel çıkmış karşınıza... sür keke...
araba leş bu arada. söz özürlüüüüüüüüüü.

uyandığım ilk yarım saat lanet bir insan oluyorum o sabah neşesi ilk yarım saat bana hiç uğramaz.
ama sonrasında dünya tatlısı bir insanım ahsdhabdha