saçı sakalı salıp orman adamlarına benzemek

kılla tüyle uğraşacak kafaya sahip olmadığınız zamanlarda olacak olandır.

tam o kıvama gelmesem de şu an tam istediğim formdayım. sakalımın bana kattığı karizmayı beğeniyorum. saç sakal maşallah bayağı uzadı.
orman adam olmaya doğru emin adımlarla ilerliyorum... aslana mı benziyorum lan ben...
tabii lan. ben aslana benziyorum. hey yavrum hey. şu sakallara bak beee.

uzun veya kısa süreli olmak üzere hayatımda üç kere girdiğim evredir. benim için “bir şeyler ters gidiyor” göstergesidir.

niyeyse hoşuma giden itemler...

(bkz: elraenn)
(bkz: jason momoa)
(bkz: johnny depp) (karayip korsanları tercihli)

depresif dönemlerimde böyleydim.
üniversite güvenliği hep kimlik soruyordu bu yüzden, ne zaman normale döndüm adam kimlik sormayı bıraktı. ışid militanı gibi duruyordum çünkü.

saçları istesem de pek salamıyorum zira pek saçım kalmadı zaten. *

sakal ve bıyıkları ise salarım. bıyıklarım dudaklarımı rahatsız edene kadar kesmem yani. sonra da kazırım saç ve sakal-bıyığı. valla tipimle hiç ilgilenmiyorum. sadece rahatıma bakıyorum. bıyıklar rahatsız etmeye başlayınca da toptan kazıyorum saç ve sakalı ama işte bi keçi sakalı falan bırakırım gene de. yani imajımı tümden de ihmal etmiyorum * ama aynı zahmet olduğundan o da; yani o keçi sakalını bırakmak kazımakla aynı şey sayılır efor olarak ve çene bölgesindeki sakallarım çok fazla abarmadığı sürece beni rahatsız etmez zaten.

benimdir. hele yaz da geldi değme keyfime. bu saatten sonra meb de tanımam kimse kestiremez saçımı sakalımı.

aynada sürekli aynı insanı görmekten sıkılan biri olarak dönem dönem yaptığım şeydir.

"dur biraz da viking olayım" deyip göbeğe kadar uzattığım sakallarım nedeniyle pazarda taze fasulye alırken "2 kiloya tamamlayayım mı hacı abi" dediklerinde türkiye'de viking olunamayacağı gerçeğiyle yüzleşip, kafamda "hacı abi... hacı abi... hacı abi..." sesi yankılanırken sakallarımı insana benzeyecek seviyeye geri getiriyorum.