sadece bana mı oluyor hissi

tüm uğursuzlukların kişioğlunun başına gelmesi ile akla gelen düşünce.

kimseyi sevme hissi gelmiyor.yani yok kimseye karşı ufak bir duygu değişimim yok.çok mu şey yaşadım?aslında hayır.sadece bana mı oluyor?

kendimi hacmimden küçük kapalı bi kutuya sıkıştırılmış gibi hissediyorum.

insanı yalnız ve çaresiz hissettiren bir histir.
bendeki aksi eskisi gibi hayatı içinde, bütün duygularla yaşayamama, sanki hayal alemindeymişsincesine günlerin geçmesi.

mal paratoneri olmak sadece bana has bir durum olmamalı .

bu his sadece sana olmadığının ispatıdır ayrıca, yemin edebilirim ama kanıtlayamam!

insan içinde nedensiz ani libido artışı. dişlerin birbirine vurması. bacak kaslarının titremesi. çoğu insanın bu aptal ve çaresiz durumu yaşamadığına eminim.

yağmura her yakalandığımda yaşadığım his çünkü nedense herkes her hava durumuna karşı hazırlıklı. * birden etrafta şemsiyeli insanlar beliriyor, yağmur dindiğinde ise tişörtle gezen insanlar ortaya çıkıyor. bazen gerçekten simülasyonda mıyım diye düşündürüyor.*

sene 2005, çok zorlu ve sıkıntılı bir dönem. gençliğimin baharında taşımam gerekenden fazlası omuzlarımda. hayata öyle küskün öylr kızgınım ki “neden” diye. uyumuyorum yiyemiyorum kendımden başka sorumluluklarımın altında eziliyorum. yaşıtlarımın en sorumsuz olduğu zamanlar gördüklerime imrenerek bakıyorum. derken bir gün dolmuşta; uzun zamandır görmediğim o’nu tanıdıgım zamanlarda capcanlı, zeki, güzeller güzeli bir arkadaşıma denk geldim. biraz yorgun ama hala gülğmseyen yüzüyle yanıma oturdu biraz sohbet ettik. hayatın ona neler getırıp neler aldığından bahsetti. ve birebir aynı durumda olmamızdan. evet o da bu yaşında kendınden baska bır sorumlulukla mücadale edıyordu. tam da benım vazgeçme, artık bırakma noktamda tesadüfen bu durumu yaşayam tek insan olmadığıma, insanların hayatlarının benzer olduguna ve bu mücadeleden vazgrçmemem gerektiğine kanaat getirerek indim ben o dolmuştan. benim ne özelliğim vardı ki sadece benim başıma gelmiş olsun. sımsıkı tutundum ve tüm gayretimle devam ettim. iyi ki de öyle olmuş. şimdi bakınca vicdanım o kadr rahat ki kendime. uzun oldu biliyorum ama beni ben yapan olumlu yada olumsuz yaşadıklarım, kabul ettiklerim ve mücadele ettiklerimdir. sizde vazgeçmeyip devam edin.

verilen "evet" cevabı da "hayır" cevabı da koyan his. cevap evet olunca yalnız, hayır olunca değersiz hissediyorsun. his üssü his eşittir hisskare.*

kafama kuş sıçıyo regularly takvim verebilirim belirli tarihlerde önlem alıp çıkıyorum ama ramiz dayı gibi hep beklenmedik anda vuruyolar nolur size de oluyo olsun yoksa mehdi olduğuma inanmaya başlıyorum bu yönde telkinler alıyorum..

düğünlerde oynamayıbilmeme rağmen, oynamıyorum. utanmıyorum da , öz güvenim de düşük değil ama neden oynamıyorum. sadece bana mı oluyor ?

bir felaket haberi aldığımda istemsizce gülümsüyorum, bana kalırsa durumun getirisi duygu yoğunluğu ağır geldiği için ne yapacağımı şaşırıyorum lakin dışarıdan bakılınca pek öyle görünmüyor. umarım benim gibi içerideki hassaslığı dışarıya bir ruh hastası olarak tezahür eden başka insanlar da vardır.

başkasına olanı hissetme aktivasyonunu açıp kapatabildiğimiz içindir. sadece sana olanı hissediyorsun ve doğal olarak sadece sana oluyormuş gibi geliyor. insanların, sinir ve algı sistemleri ile bilincini aynı kefeye koyarak düşünmesinden kaynaklı bir karışıklık türüdür bu.

geleceği görmek.

sanırım hem başınızdan savuyosunuz beni. istediğinizi alınca.. kendimi büyük zannediyordum ama öğreniyorum çokça. teşekkürler

hayatımın sonuna kadar sanki bu yaşta kalacakmışım gibi, ihtiyar olacağıma hiç inanmıyorum. inanamıyorum!

3 ay önce gördüğüm saçma bir rüyayı birden hatırlayıveriyorum. hayır bir anlamı da yok gördüğüm rüyaların, dondurma yiyorum mesela onu hatırlıyorum aç da olmuyorum hatırladığım zaman. çok garip.

depresif cümlelerdendir. başına gelen olay için kaderi ve şanssızlığı suçlama eylemi veya kendini merkezde görerek olayların kendi ile ilgili sadece kendine ait olduğunu belirtme eylemidir ki hepsi kişinin kendine söylediği yalandır.

kulaklık takılıyken sanki tüm dünya bana sesleniyormuş gibi hissediyorum. bir de garip bir şekilde müzik açtığında evde birileri bir şeyler söyler müziğin sesini kısarsın ses seda yoktur, bu döngü böyle devam eder. bu durum acaba gerçekten biri bir şey dedi mi yoksa ben deliriyor muyum diye ikileme düşmene sebep olur.