sadık ama aptal arkadaş vs akıllı ama bencil arkadaş

al birini vur ötekine durumudur ama ne olursa olsun akıllı olan arkadaş bir adım öndedir.
akıllı bir insanda bencilliğin de makul bir üst sınırı vardır ama aptallığın bir üst sınırı yoktur.

her durumda insanın kendisinin zararlı çıkacağı durumdur. aptala laf anlatamazsın, bildiklerini savunur. bencile de kendi sıkıntılarını anlatamazsın. anlatsan da 2 saniye sonra konu kendisine gelir. iki ucu boklu değnek dediğim başlıktır.

akıllı ve bencil arkadaşlarınizin sizi aptal ve sadık arkadaş olarak gorecegi durum.


hayatım boyunca arkadaşlarım için türlü türlü fedakârlıklar yaptım. uyku ve yemek saatlerimi, ödevlerimi, gezmelerimi hatta aileme ayırmam gereken zamanları hep onlara göre düzenledim.

şehrime gelen arkadaşlarımı yedirip içirip gezdirmek evimde ağırlamak falan hep mutlu bir gorevdi benim için.

evlenince eşimle gezmek yerine yanında olup derdini dinlemeyi tercih ettiğim arkadaşlarım oldu.

anne olduktan sonra çocuklarımız oynasın diye hiç sıra takip etmeden kaç kişiyi yemekli misafir aldım, çocuklarını hediyelere boğdum. benim için sevdiğim insanlarla kalabalık bir ortam her şeyden daha güzel ve anlamlı iken pek çok arkadaşımın beni üçüncü hatta dördüncü arkadaş olarak bile istemediğini anladım. ortamda "ay ne komiksin, ne kadar comertsin, ay senin yanında kendimi çok rahat hissediyorum." diyen insanlar sıra onların fedakarlık yapmasına gelince her şeyi dozunda ve kararında bırakıyordu. benim gibi olayın suyunu çıkarmıyordu yani.

oysa ki çevremdeki insanlar arkadaşlarından bu beklentiler içinde değiller. senin yaptığın harcama ve iyiliğin karşılığını veremeyecekse ya da karşılığını yapmak istemiyorsa seni de arkadas olarak görmüyor. sen onun için ihtiyaç gideren, "yoklukta gideri var." denilenden oluyorsunuz.

sonra fark ettim ki (biliyorum biraz geç olmuş) ben aslında arkadaşlığa doymusum. şu saatten sonra bana akıllı ve bencil de gerekmez aptal ve sadık olan da ama ne yazik ki çocuklu ve çalışan bir kisiyseniz insanlardan kendinizi soyutlayamiyorsunuz.


sonuç olarak; siz akıllı ve bencil olun mutlaka sadık ve aptal birisi size arkadaşlık eder. siz de rahat edersiniz.

birisi sizin için vakit "yaratır", öbürü de -şayet müsaitse- vakit ayırır.

sadığın aptallığı eğer sadece sadakat temelliyse, bencil ama akıllı kişilikten daha çok katkısı olur insana. eğer konu zeka ise ve karşıdaki aptal sadık, ne yapacağını bilemeyecek kadar aptalsa o zaman faydası elbette olmayacaktır. ölçütü olmayan bir versus.

aptal olanın başınıza bir sürü dert açması kaçınılmazdır.
ben düşmanımın bile akıllısını tercih ederim.

akıllı ama bencil olanın alacağı versus.

ikisinin de olduğu üçlü arkadaş grubumuz vardı.
biri sadık ve aptal, diğeri akıllı ama bencil. beni zaten biliyorsunuz. sadık,akıllı,cömert. kurt bakışlı,aslan yelesi saçlı...

ılk sadık ve aptal olanla tanıştık. sonra diğeri dahil oldu aramıza. ne yalan söyleyeyim sadık olan daha çok girdi gözüme. aptal değildi aslında sadece biraz saf ve yerine göre aptalca davrandığı konular vardı. ama sadıktı. ben aramizda kolay kolay problem yaşanmaz gözüyle baktığım için ona daha çok güvenirdim,onu ayrı tutardım. o da fazla düşkündü zaten bana.

gelelim akıl küpüme ama günahını istesem vermeyecek bencilime. zehir gibiydi kafası, her türlü konuda fikri vardı. ikinci plani muhakkah olurdu. ama önemsiz tuttuğu notlarını bile vermez, gizli saklı iş yapardı, ortak proje ödevlerini grupça yapmamiz gerekirken bu ortalıktan kaybolur, çizimleri ve ödevi bize göstermez,malzeme alınacak olsa ucuza aldığı yerin adını bile söylemez "hep ben ön planda olayım" kafasındaydı. dedim ben bununla anlaşamam, sık sık problem yaşarız.

pandemi girdi araya. buluşup görüşemiyoruz. benim sadık ve safkolik arkadaşım meydanda yok. bir tavirlar bir tavırlar. bu bencil olan "buluşalım whis", "görüşelim whis", "özledim, nasılsın whis"mesajlarıyla,aramalarıyla beni dakika başı sık boğaz ediyor, halimi hatırımı soruyor.

kısacası sadık gözüyle bakmayın. bunların sadakati bir yere kadar. hee aptal gözüyle bakın bu tarz insanlara orası ayrı. gelelim akıl küpüme. biter diye düşündüğümüz arkadaşlığımızın 6 senesini doldurmuş bulunuyoruz. hala bi miktar bencil ama gönlü güzel be. kirgin çiçekler mesude gibiyim ona karşı "bencilim yapmaz"... hala kafa zehir gibidir bu arada. bazen diyorum yüzüne karşı, "aferin kız iyi ki bencilsin" diye. bak sadık olan,dibimden ayrılmayan nankör çıktı, cömert davrandık da ne oldu sanki?

ikisi de yerinde dursun.

garip karşılaştırma. zira ikisinden de payımı aldım.

akıllı ama bencil arkadaşa oy veriyorum. aptal arkadaş çekilmez ki..

akıllı ama bencil olan muhtemelen yay burcudur. (bkz: alakaya maydanoz)

en iyisi kendinle arkadaş olmak

akıllı ve sadık olanlar beni bulsun.

ikisini de yaşadım hâlâ da yaşıyorum büyük ihtimalle yaşayacağım da...
ikisi de kötü bir şey.
ama ben sadık ama aptalı seçiyorum.akıllı ve bencil olunca kendini bir halt zannediyor, hep onun istediğini yapmamızı ister, egosu altında eziliyorsun ve büyük ihtimalle seni satıp arkandan etmediğini bırakmayacak.
sadık ama aptala gelirsen eğer laf anlatmakta zorlanırsın. ama o da bencil birisiyle elbette arkadaşlık kurmuşluğu vardır. bu yaşadıkları zaten yavaş bile olsa akıllanması için yeterlidir. kısacası iki kişi de sadık ve iyi niyetli olduktan sonra salaklık da dahil her şey halledilir.

akıllı ve bencil arkadaş iyidir. bir aptalı tahmin edemezsiniz ama akıllı insanı bilirsiniz, çıkarlarını farkedersiniz. açıkçası hayalimdeki arkadaştır akıllı ve bencil arkadaş.