sadri alışık'ın turist ömer dışında bir başarısı olmaması

sadri alışık bildiğiniz gibi çok iyi bir aktördür. fakat aynı kemal sunal'ın şaban tiplemesi ya da şahan gökbakar'ın recep ivedik tiplemesi gibi kendisi de tekdüze turist ömer filmleriyle yolunu bulmuştur. başka bir başarısı yoktur. 70 senelik koca bir ömrün böyle yitip gitmesine insan anlam veremiyor.

bu başlığı açan şahsa içten içe giydiriyorum. hayatında bir kere bile "ah istanbul, yalnızlar rıhtımı, şaka ile karışık, boyacı, efkarlıyım abiler, günahsızlar, sana layık değilim, acı hatıralar, dikiz aynası, serseri, bekar odası, üvey ana, ağır suç, balıkçı osman" gibi türk sinema tarihinde adeta bir kült olmuş yapıtları izlememiştir. ve hemen hemen kimsenin bilmediği baş yapıtlarda kendini göstermiş bir insana resmen saygısızlıktır bu! kaldı ki "turist ömer" serilerinde gayet kreatif espri ve göndermeler barınır. yoksulluğun içindeki doğallığı iliklerinize işler bu seride. saraylardaki sofralarda bile alamayacağınız tadı alırsınız turist ömer ve birkaç ahbabıyla, o pejmürde kıyafetlerle oturulmuş ahşap masalarda. rakıyı kimse onun kadar klas içemez hem. vahi öz gibi sinema tarihinin kadim ismiyle birçok kez kendini tamamlamıştır ayrıca. ayhan ışık'ı anlatırken bir tek onun gözleri dolar. sadri alışık'ı amiyane biçimde değerlendirmek kimsenin harcı olamaz. şairanedir hem, tüm lirik duygularını yansıtmıştır filmlerine. talihsizliği, sefilliği, sistemin harcadığı insanları, efkarı en iyi anlatanlardandır. günümüz çaçaronları gibi salt gürültüden ibaret değildir.
tanımadığın, içine girmediğin bir şeyi taşlayamazsın arkadaşım. önce onu bilmen, içine girmen gerekir. tüm filmlerini izle, birkaç röportajını oku ve o şekilde yeniden tasarla sadri baba'yı zihninde. arkadaşım diyorum, buna da pişmanım ya! lafügüzaf dinleyecek halimiz yok. nur içinde yat büyük usta!

nuri alço'nun gazoza ilaç atan adamdan öteye gidememesi gibi bir şey herhalde. şaka bir yana ikiside efsane oyuncular. yiğidi öldür hakkını yeme.

olmaz olur mu dediğim konudur.

son oynadığı film yengeç sepeti vesilesiyle en iyi erkek oyuncu ödülüne layık görülmüştür antalya altın portakal film festivali’nde.

anlayamadığım bir şey var. ya yeşilçam'ı kutsal ilan edip tapıyoruz; ya da marjinallik yapacağız diye z kuşağı jargonuyla aşağılıyoruz. bunun bir ortası bir ölçüsü yok mu? yeşilçam filmleri, dönemin sinema anlayışına ve ruhuna uygun, güzel filmlerdi. ama artık o dönem bitti. ah ne güzel filmlerdi onlar diye ağlamaktansa; o güzel filmleri iyi tartıp, referans alıp daha güzellerini daha iyilerini çekmeye çalışsak, şu geçmişin yükünü bir omuzlarımızdan atsak daha iyi olmaz mı?