sadri alışık edebiyatı

aşkı, kavuşamamayı, terk edilişi ve ihaneti dahi en nazik cümlelerle anlatmanın adıdır sadri alışık edebiyatı. küfür yoktur, hakaret yoktur, az miktarda sitem, bolca keder vardır. istanbul beyefendisi teriminin gerçek bir temsilcisi, aramızda tek tük kalmış, soyu tükenmekte olan bir beyefendi. sadri alışık edebiyatından kesitleri bırakayım benim gibi özlem duyanlara;
aşk:
"seni öyle bir severim ki, dengeni kaybedersin. kiliseye gider, ‘selamun aleyküm’ dersin"
keder:
"benim hayatım hüzzama çalar hep, inceden hicaz bir girizgah ile. ertesi hariciden gazeldir. hafiften bir kemani klarnet taksimiyle”
özeleştiri:
"sen ofsayt nedir bilir misin abla? işte o benim. ömründe hiç bir işe yaramamış, bir baltaya sap olamamış bir hergelenin heykeli dikilse benim kalıbımı dökerlerdi!”
duyarlılık:
"sokak köpeklerine selam vermeye başladıysan, insan olmaya çeyrek kalmıştır.”
gurur:
yalvarmaktansa kaybetmeyi tercih ederim, prensip meselesi”
ömür:
"ne zaman gol diye sevinsek arkamızı dönüp baktığımızda ofsayt bayrağını kaldırmış bir hayat görüyoruz”
tespit:
"ikinci bir şans verilse; seven yine sever, vuracak olan yine vururdu”
sitem:
"sen bakma fotoğrafımıza içimize bak. tabii görebilirsen"
özlem:
"benimki dün gecede gelmedi nasılda bekledim be 10 senelik bekledim"
yalnızlık:
"öpüşecek birilerini aramadık hani, bizim için ölsün de demedik. az bir şey sevsin üstünü biz tamamlardık"

sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demektir.