şairler neden öldükten sonra değerlenir sorusu

ölenleri yaşayanlardan daha çok sevdiğimiz için.

haydar ergülen'i tanımaz ama nazım hikmet'e tapar, neden, çünkü o öldü.

sadece şairler değil, genel olarak insanlar için geçerli. kaybedilen şeyin ne kadar kıymetli olduğunu artık yanımızda olmadığında anlarız.
(bkz: kör ölür badem gözlü olur kel ölür sırma saçlı olur)

ölülerin sırma saçlı ve badem gözlü olduğunu vurgular cevap. ölüler de her gün helva yediğimizi sanır mesela. yanlış. her gün helva yemek de neyin nesi.

sadece şairler değil; birçok kalem mühendisi, düşünür, ressam ve sair sanat kültür ile edebiyat üreticileri öldükten sonra saçları sırmalanan gözleri bademleşen sınıfına tabi.

insan tüketici bir varlık olmasına rağmen bu tüketim bandında taze olanı değil de bayat olanı tercih eder. belki de insanın bayatı insana güzel geliyor.

estetiğin ve sanatın belirsizliği ve bazen nankörlüğü sebebiyle.sanat pazarlama olmadan asla hakettiği değere kavusamaz.pazarlama yok, öyleyse değer yok!