sanal alemde mutlu olmaya çalışmak

reel hayat ile bağı kopmuş insanların çabalamış olduğu uğraş. gruplaşarak gruplaştığı kişilerle e-dost oluyor bunlar. daha sonrası ise belli. kendilerini iyice kaptırıyorlar ve diğer insanlarla kendilerini kıyaslamaya çalışıyorlar.

beyhude bir çabadan daha ötesi olamayacak efor tipi.

ben farklı bir bakış açısına daha çok takılıyorum bu konuda. insanlar bu ortamları sahiplenme dozunu o denli arttırıyor ki karşıdaki kişinin de tek dünyasının buralar olduğunu, burayla birlikte nefes alıp verdiğini, kendilerine ait bir realitelerinin olmadığını yahut mükemmel olduğunu düşünüyor. karşı tarafı kendisiyle aynı zannettiği için ona buradan defansif davranmayı bir maharet, ciddi bir etki olarak görüyor. mutluluk kaynağı olarak artı oy, yorum, beğeninin getirdiği dopamine olan bağımlılığının peşinden hal ve hareketlerinin anormallik boyutunun git gide daha bir yadırganmaması haline güvenerek kendini kaybediyor. günün sonunda ağlarken de, mutsuzken de tek başına kalıyor. demem o ki, dopamin dozu ve ulaşım şekli önemlidir, fazlası şizofreni, azı parkinsonizm tablosu sebebidir, dopamini ciddiye alın, limbik sisteminizin gururunu okşarken had seviyesini çiziktiriverin.

hiç mi gülmeyeceğiz, hiç mi mutlu ve huzurlu bir gün geçirmeyeceğiz.

bir örneği ektedir.

gayet işe yarar bir yöntemdir. sanal alemde mutlu olursunuz, olmuyorsanız ben herhalde herkesin elinde telefon ve zibilyon tane sosyal medya hesaplarını rüyamda görüyorum. sanal alemde mutlu olmak biraz alışverişe benzer. sanalda saçma sapan videolar scrollayıp 15 dakikanı 15 dakika edebilirsin. böyle bir sürü içerik bulsan gününü de gün edersin. ama yazdığım gibi bu bir alışveriş olduğundan, sanalda keyif aldıkça gerçekte acı ödersin.
"nasıl yani? ben bugün tüm gün telefona baktım hiçbir yerim ağrımıyor?" diyebilirsiniz, acıdan kastım; daha uzun vadede vuracak olan "ben vaktimi nelere harcadım, hayatımla ne yaptım" sorusunun acısı.
yine de ekliyorum, pratikte mümkün. sadece outcome çok bariz olduğundan insanlar mümkün değil diyor.
edit: 500. tanımımmış. buradan beni büyüten anne ve babama, öğretmenlerime ve parlak ayakkabılar 2077 dans kulübündeki bütün arkadaşlarıma selam göndermek istiyorum.

kısa vadede tatmin edici olabilir ama uzun vadede b*ka sarar.

pandemi zamanı saatlerimi sanal alemde geçirdim. güzel arkadaşlıklar da edindim. ve sosyal hayatımda edindiğim arkadaşlarımın aslında gerçek olmadığını fark ettim. karşıma o kadar güzel insanlar çıktı ki. bana çoğu şeyin farklı olduğunu hissettirdi

"insanlar mutlu olsun da" demek istiyorum. o kadar mutsuz, öfkeli insan var ki.