sanatsal bakış açısı

hayata farklı bakmaktır. mekanların- olayların duyguyla yoğrulması ve sonucunda eser üretiminin başlamasıdır. bu bakış açısını kazanmak garip ve zordur. zaten kazanayım olsun gibi bir durum değildir. zaman ve tecrübeler sonucunda ortaya çıkmaktadır. insanın biraz deli olmasıyla da alakalıdır. zaten normal insanlar değil sıkıntılı insanlar genelde eser üretir.

duyguyla yorumlamaya dayalı bir görüştür. insanın insan olduğunu hatırlamasıyla alakalıdır. öyle ki madde aynıdır materyal olan öylece vardır. önemli olan bunu kullanmaktır. sanatçı kişisi bu materyali kullanmayı öğrenmiştir ve bu tamamen bakmakla ilgilidir.

kitlelere kendini beğendirme çabası içine girdiğin an, kaybedersin bu bakış açısını.
en tehlikeli nokta orası.

mükemmel eserler üreten ama sonrasında bir anda üretkenliğini kaybeden sanatçılara dikkat edin, hemen hepsi, aynı tuzağa düşmüşlerdir.

bu nedenledir ki, özellikle yazarlar, hayran kitlelerini kendilerinden uzak tutmayı başarmak zorundadırlar...
yorumlar, eleştiriler, övgü dolu dizeler...
göz ucuyla bile bakmayacaksın!
hiç haberin bile olmayacak.
hatta, yok sayacaksın!

boş bi tuvale bikaç santimlik siyah bir çizgi atıyor dahi ressamımız bizim dün yer sofrasında bulgur kaşıklayan entelektüel de şöyle diyor resme bakıp; "bireyin kalabalıklar içindeki kösnül yalnızlığına getirilmiş çok yenilikçi bir bakış açısı."

lan sen. neyse ben bişey demiyorum ya.