sarhoşken ne dinliyorsan özün odur

demin kafamın içinde kendi kendime muhabbet ederken yaptığım tespit. kafamın içindeki diğeri çok beğendi ve bunu sözlüğe yazsana dedi. dedim neden olmasın.

ben mesela normalde guns n' roses'dan, pink floyd'a, orada pearl jam'e, beirut'a derken ne zaman sarhoş olsam açıyorum münir nurettin selçuk üstadı. off diyorum be off. işte müzik bu, işte sanat bu. kulaklarım bayram ediyor. adamın boğazını temizlemesi bile bir ahenkli geliyor. ne zaman sesi kulağıma gelse, sahilden burgazada'yı, heybeli'yi izlediğim bir yaz akşamı sarıyor çehremi, nazlı dalgalar kıyıya vuruyor sakince, baharın kokusu doluyor bünyeme, zaman donuyor kalıyor sanki fakat ruhum gidiyor geçmişe...

ayılınca tekrar eskiye dönüyorum ama.

"ey gül sükûta varmayı emreyle bülbüle
gülşende mest-i zevk olan ahbap uyanmasın"

"ey gül, bülbüle emret ki sessizliğe bürünsün; gül bahçesinde zevkten sarhoş olan dostlar uyanmasın."

sarhoşken karşıma çıkan başlıktır. katıldığım başlıktır. hatta az önce başlık açtım. (bkz: denize çiçek at).

ayrıca münir nurettin selçuk üstadı çok severiz. kandilli yüzerken uykularda.