savaşlar bitsin deyip silah üretmeye devam etmek

fakat bugünkü dünya düzeninde silah üretmek zorundasın.

olur da günün birinde gerici, kana susamış, şan; şöhret budalası, emperyalizmin kendisi yahut maşası sana silah doğrultursa layığıyla cevap verebilesin diye.

iyilerin silahı olmazsa geride silahlı kötüler kalır.

bu bir paradoks ve aynı zamanda ne yazık ki hakikat.

donald trump başkanken mi yoksa seçimden önce miydi hatırlamıyorum ama bir laf etmişti demişti ki:
"amerikanın savaşmaya gerek duymayacak kadar güçlü bir orduya ihtiyacı var."

bu mantığın sadece amerika'da değil birçok devlette belki de tamamında egemen olduğunu düşünüyorum.

doğru mudur yanlış mıdır onu bilemiyorum efenim.

silah üretimi ve geliştirme çalışmaları insana ne kadar zayıf olduğunu gösterir. barışa olan muhtaçlığı dibine kadar hissetirir. silah sanayi faaliyetleri hem direk hemde bahsettiğim gibi dolaylı yoldan barışa hizmet eder.