saygı duyduğun insanın sevmediğin özelliğine katlanmak

üzerinde fazla durulmaması gereken ekşi bir detay belki ama bazen de aşırı can sıkıcı olabiliyor. karşındaki üzmemek veya kaybetmemek adına bazen bu tarz insanlara taviz verilebiliyor. ama bu da her taviz gibi ters tepiyor ve o sevmediğin özelliğe daha şiddetli maruz kalmana sebep oluyor.

mesela rüstem abi çok sevdiğimiz bir abimiz ama konuşunca susmak bilmez, fikrini söylersin önemsemez, rahatsız olduğunu belli edersin anlamaz. diyemezsin ama; tamam abi birşeyleri bizden iyi bilebilir olabilirsin ama belki bizim de iki çift lafımız vardır bir müsade et bakışı atar kalırsın.

yada sohbet ederken sürekli hikaye uyduran, uydurduğunu bildiğin ama dinlemek zorunda kaldığın, başka da kötü bir özelliği olmayan bir insan olabilir bu. var benim hayatımda böyle biri zararsız ama içten içe de ya sabır çekip duruyorsun.

içinden "acaba neden böyle yapıyor?" diye geçirirken, bir yandan da sabrını zorluyorsun. kimi zaman karşındakinin iyi niyetli olduğunu hatırlayıp sineye çekiyorsun, ama bazen de kendini "bu kadar da olmaz ki!" diye düşünürken buluyorsun. sonuç olarak, insan ilişkilerinde her zaman bir denge bulmak önemli, ama bazen o dikenleri çıkartmak da gerekebilir.