1.
bir dönemlerin efsane kanallarından cnbc-e’de yayınlanan muhteşem komedi dizisidir. kendine has komedi anlayışını bölüm bölüm izleyicilerine kabul ettirdikten sonra gönüllerdeki tahta inmemek üzere kurulmuştur.
bir hastanede geçen olayları anlatan dizide bazı bölümler kesinlikle kült mertebesine erişmeyi başarmıştır. insanın o bölümleri izledikçe izleyesi gelir. şahsen benim 10 kez izlediğim bazı bölümler mevcuttur.
6. sezon 6. bölüm
dizinin karakterlerinin ilki j.d. salaklıkta sınır tanımayan ama iyi bir doktor olan çok eğlenceli bir karakterdir.
turk en az j.d. kadar salak olan ve en az onun kadar iyi bir doktor olan arkadaşıdır.
ikilinin ilişkisi turk’un eşi hemşire carla espinosa’yı zaman zaman delirtmektedir.
jd and turk meets
dr.cox seri şekilde laf sokabilen, internlerden hiç haz etmeyen, memnuniyetsiz ama çöl eğlenceli bir doktordur. dr. kelso bir ayağı çukurda başhekim, janitor * hastanede herkesten çok söz sahibi olan kişidir. dr.elliot reid ise dizimizin güzel doktorudur.
dizinin açılış şarkısı ise lazlo bane’in söylediği i am no superman’dir ve diziye cuk oturmuştur.
buradan
bir hastanede geçen olayları anlatan dizide bazı bölümler kesinlikle kült mertebesine erişmeyi başarmıştır. insanın o bölümleri izledikçe izleyesi gelir. şahsen benim 10 kez izlediğim bazı bölümler mevcuttur.
6. sezon 6. bölüm
dizinin karakterlerinin ilki j.d. salaklıkta sınır tanımayan ama iyi bir doktor olan çok eğlenceli bir karakterdir.
turk en az j.d. kadar salak olan ve en az onun kadar iyi bir doktor olan arkadaşıdır.
ikilinin ilişkisi turk’un eşi hemşire carla espinosa’yı zaman zaman delirtmektedir.
jd and turk meets
dr.cox seri şekilde laf sokabilen, internlerden hiç haz etmeyen, memnuniyetsiz ama çöl eğlenceli bir doktordur. dr. kelso bir ayağı çukurda başhekim, janitor * hastanede herkesten çok söz sahibi olan kişidir. dr.elliot reid ise dizimizin güzel doktorudur.
dizinin açılış şarkısı ise lazlo bane’in söylediği i am no superman’dir ve diziye cuk oturmuştur.
buradan
devamını gör...
2.
özel ve farklı bir diziydi. buradaki karakterler tek dünyası diğerleriyle sohbetleri olan akvaryum balıkları değildi. hepsi çalışmak zorundaydı, parasız kalırlardı. işsiz kalırlardı. hayatın içindeydiler.
dizinin geçtiği ortam şekerpembeye boyanmamıştı. hastaneyse hastaneydi. çok karanlık hikayeler, mutsuz sonlar izledik. ölümün, hasalığın getirdiği çaresizlikleri, herşeyi doğru yapsan da tutmayan planları, tedavileri gördük. karakter yalakalığı yapılmadı. bazısı kötüyse kötüydü, "onun da şöyle bahanesi var" denmedi. mesela madde bağımlılığı konusu gerçekçi işlendi, müptela adam sırf duygusal konuşma yaptın diye yeni bir insan olmadı. hayatta benzerini çok gördüğümüz şekilde madde peşinde koşmaya devam etti.
bunları arka arkaya yazınca sanki drama gibi geliyor ama komikti işte. komik olmak için, mutlu olmak için ütopyolara ihtiyacımız yok. her dizide en sorunsuz ve kusursuz, beklenen mucize diye verilen çocuk sahibi olmak bile sıradışı sunuldu. dr. cokx'un bebeği anne karnında ameiyat geçirmek zorunda kaldı ve kusurlu doğdu. arkadaşının oğluna otizm teşhisini koymak zorunda kaldı, ve gülebildik.
-belki hizmetli dışında- ana karakterlerin hepsi karakter gelişimi gösterdi, yenildi, yıkıldı, öğrendi. kusurları yok olmadı, onlarla yaşamayı öğrendiler. çocuğunu döven, alkolik, duygusal baskı yapmış, çekip gitmiş, göçmen... amerikan rüyasından uzak ailelerin çocukları bunları yapmayarak güzel aileler kurdular.
dün gerçek finali olan 8. sezon finalini de izleyip 2. tur maratonumu bitirdim. finalde dediği gibi, "geçmişte çok uzun süre yaşamak asla iyi gelmez" ama böyle dizi de gelmiyor be abi.
bu arada finali 9. sezon değildir. ne yazık ki aslında bir spin-off olarak çekilmesi gereken bu dizi, 9. sezon diye yayımlanmış ve haliyle ayağına sıkmıştır.
dizinin geçtiği ortam şekerpembeye boyanmamıştı. hastaneyse hastaneydi. çok karanlık hikayeler, mutsuz sonlar izledik. ölümün, hasalığın getirdiği çaresizlikleri, herşeyi doğru yapsan da tutmayan planları, tedavileri gördük. karakter yalakalığı yapılmadı. bazısı kötüyse kötüydü, "onun da şöyle bahanesi var" denmedi. mesela madde bağımlılığı konusu gerçekçi işlendi, müptela adam sırf duygusal konuşma yaptın diye yeni bir insan olmadı. hayatta benzerini çok gördüğümüz şekilde madde peşinde koşmaya devam etti.
bunları arka arkaya yazınca sanki drama gibi geliyor ama komikti işte. komik olmak için, mutlu olmak için ütopyolara ihtiyacımız yok. her dizide en sorunsuz ve kusursuz, beklenen mucize diye verilen çocuk sahibi olmak bile sıradışı sunuldu. dr. cokx'un bebeği anne karnında ameiyat geçirmek zorunda kaldı ve kusurlu doğdu. arkadaşının oğluna otizm teşhisini koymak zorunda kaldı, ve gülebildik.
-belki hizmetli dışında- ana karakterlerin hepsi karakter gelişimi gösterdi, yenildi, yıkıldı, öğrendi. kusurları yok olmadı, onlarla yaşamayı öğrendiler. çocuğunu döven, alkolik, duygusal baskı yapmış, çekip gitmiş, göçmen... amerikan rüyasından uzak ailelerin çocukları bunları yapmayarak güzel aileler kurdular.
dün gerçek finali olan 8. sezon finalini de izleyip 2. tur maratonumu bitirdim. finalde dediği gibi, "geçmişte çok uzun süre yaşamak asla iyi gelmez" ama böyle dizi de gelmiyor be abi.
bu arada finali 9. sezon değildir. ne yazık ki aslında bir spin-off olarak çekilmesi gereken bu dizi, 9. sezon diye yayımlanmış ve haliyle ayağına sıkmıştır.
devamını gör...
3.
ergenliğimin en keyifli dizilerinden biriydi. bir grup doktorun hastanedeki hayatına. zack braff ın gözünden eşlik ettiğiniz dizide.hayatın gerçeklikleri ve hayallerin dünyasını absürd fantezileri ile birleştiren. janitor un umursamaz kibrinin tatlılıgı ile harika bir uyumuydu. üzerine çekilmiş hastane/ doktor temalı dizi yoktur sanırım
devamını gör...
4.
içinde birazcık da olsa dram barındıran gelmiş geçmiş en iyi komedi dizilerinden biridir. tıp dünyasına uzak olan, tıptan anladığı bir iki üç tıp olan insanların hastanede çalışası gelirdi izlerken. görsel hafızası pek de kuvvetli olmayanlar bile turk'un balayından döndükten sonra jd ile kavuşma sahnelerini net olarak hatırlıyordur.
devamını gör...