seçilmiş yalnızlık ve içine düşülmüş yalnızlık

seçilmiş yalnızlık, kişiyi olgunlaştırır, kendisini tanıma, dinleme, salt kendine ait olma isteği de diyebiliriz.
benim tercih edeceğim bir durumdur amma ve lakin beni yalnız bırakmıyorlar.*
içine düşülmüş yalnızlık ise kişiyi yer bitirir, yalnız bırakılmış/ kalmış insanlara yalnızlık güzellemesi yapmak onlarda küfür etme ya da ağzınızın ortasına bir tane çarpma isteği uyandırır.*
çünkü bunun nasıl berbat ve insanı kahreden bir duygu olduğunu sadece onlar bilirler. oğuz atay'a kulak verelim:
"ben, yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkum edildim. bu karara bütün gücümle muhalefet ediyorum. ben yalnızlığa dayanamıyorum, ben insanların arasında olmak istiyorum. insanların düşmanlara da ihtiyacı vardır. (dostlarının değerini bilmek için.) işte tek başıma yıkılmış durumdayım."

diliyorum kimse yalnızlığın boğucu kederiyle uğraşmak zorunda kalmaz.

içine düşmeyi seçmişken gelip seni başkasının ittiği ve düşerken yalnız gitmediğim yalnızlık der ve susarım..

seçilmiş yalnızlık en kaliteli yalnızlıktır.

biri kişinin kendi tercihidir, diğeri ise toplumdan soyutlanma olayıdır.

ıçine düşülmüş yalnızlık daha kırıcı. seçilmiş yalnızlıksa kabuğuma çekilme.

içine düşülmüş yalnızlığın bilinç altımızın seçilmiş yalnızlığı olduğunu düşünüyorum.

yalnızlıktan kaçamazsın. yalnızsın, yalnızım, yalnız. ya bu yalnızlığından zevk alırsın; seçilmiş olan sen olursun, ya da bu yalnızlığından nefret edersin yanında olup, bir nebze de olsa yalnızlığını saklayabilecek kişiler seçersin.

yalnızlığa bi sıfat koymaya gerek yoktur.yalnızlık sadece yalnızlıktır.

yaşadığım seçiilmiş yalnızlık yavaş yavaş düşülmüş yalnızllığa dönüşüytor. ve bu gerçekten can sıkıcı bir durum

yalnızlığın da ince bir çizgisi var. sen seçersin yalnızlığı evet, ama sonra içinden çıkamazsan sonu iyi olmaz*.

seçilmiş yalnızlık bir süre sonra içine düşülmüş yalnızlığa evrilmesi ile devam eden
içinden kurtulunması zor olan bir durum

iskender babanın da dediği gibi ;
kuduz bir köpek kadar yalnızım.

hiç beklediğim bir anda ikisi birden oldu içine düştüğümü seçmiş olmak zorunda kaldım..

bazen çok zorlasa da.. huzuru da yanında geliyor.

dört yalnızlık türü nelerdir?

yalnızlık davranışı dört türü kapsar: pozitif yalnızlık, eksantriklik, sosyal kaçınma ve yalnızlık. bu dört yalnızlık davranışı türü tamamen bağımsız değildir, ancak bireylerde bir arada bulunabilir.
yalnızlık, sosyo-psikolojik bir olgudur, kişinin insanlarla yakın, olumlu duygusal bağlarının olmaması ve/veya zorunlu veya psikolojik olarak motive edilmiş sosyal izolasyon sonucu onları kaybetme korkusuyla ilişkili duygusal bir durumdur.
kısacası, yalnız olmanın sebebi omurgasız kişileri kırmaktan veya aynı seviyeye inme acizliğinden kaçmanın bedelidir.

ingilizcede solitude vs loneliness şeklindedir. ikisi de yalnızlık demektir ama solitude pozitif veya nötr konotasyonluyken, loneliness ise negatif konotasyonludur.

eğer yalnızlığı seçmek zorunda olduğunuz bir hayatınız varsa o yalnızlığa düşmüşsünüzdür. seçilmiş yalnızlık diye bir şey olmaz. insan sosyal bir canlıdır, yalnızlık da bir varoluş şekli olarak pek de doğru bir tercih değildir.

yalnızsın. yürümekte olduğun yol yalnızca senin. yola dahil olanlar oluyor, yoldan çıkanlar oluyor, yolda sorun çıkaranlar oluyor ama hepsi geçiyor, gidiyor. o yolda sen kalıyorsun. sevincinle, kederinle, kahkahalarınla, gözyaşlarınla; yalnızca sen...

biri kişinin kendi tercih ettiği, isteyerek seçtiği yalnızlık iken, diğeri zorunda kaldığı, durumun gerektirdiklerinden dolayı içine düştüğü yalnızlıktır.

seçince ıssız olmazsın düşünce de ayağın kırılır

ayrıca seçmeniz gerekmez aslında. yalnızlık bir parçanızdır sizin. gerçekte yalnızlık sizsiniz. şöyle ki: ne zaman ondan başka kimseniz olmadığını hissederseniz o zaman yalnız kaldığınızı sanıyorsunuz. oysa çok daha önceden kendinizle (de) tanışmayı ve yaşamayı öğrenmeliydiniz. tıpkı başkalarıyla tanışıp yaşayabildiğiniz gibi. bu farkındalığı kavradığınızda yalnızlızlığın da paylaşılır bir şey olduğunu anlayabilirsiniz. çünkü tüm ilişkiler, aslında birer yalnızlıklar paylaşımıdır. ve yeniden düşünün.. siz paylaşmak istiyorsanız yalnızlığınızı, mutlaka başkalarıda istiyordur.

seçilmiş yalnızlık da, içine düşülmüş yalnızlık da romantize edildiği kadar masum değil aslında. ilki bazen kaçıştır, diğeri mecburiyet. insan yalnızlığı seçtiğini sanır, ama çoğu zaman seçilen değil, yalnız bırakılandır. sonra da buna anlam yükleyip güçlüymüş gibi yaparız. oysa en temel ihtiyaç, görülmek, duyulmak ve anlaşılmaktır.