fikirsel yalnızlık vs fiziksel yalnızlık

fikirsel yalnızlığın devamı fiziksel yalnızlıktır. fikirsel yalnızlık öldürmez süründürür. fiziksel yalnızlık giderilebilir.

ikiside kötüdür.anlasabilecegin birisiyle sevisemessende,sevistigin kisiyle anlasamassanda o kişiyle ilişkin uzun surmez bence.sonuc olarak yalnizlik tek basina kotudur zaten.

fikri ile fiziğini aynı kefeye koyan insan yalnızlığı.

tinsel yalnızlık çektiğim için ikisine de lololo diyorum.

her ikisi de zordur. fikirsel anlamda daha da zordur ustelik. çünkü insanı anlasilamamak da öldürür.

fiziksel yalnızlık, fikirsel yalnızlıktan olur zaten, ve fiziksel yalnızlığını gidermek için görüştüğün kişi de seni pişman ederse, tekrar dönersin bütün yanlızlıklarına...

bir daha da fikirsel olarak anlaşamayacağın kimseye, fiziksel olarak yaklaşmamaya yemin filan edersin, umudun da kalmaz..

artık daha çok okur, daha çok düşünürsün, ki bu da daha da yalnız kalmak için, daha fazla fikir demektir, tebrikler nurtopu gibi bir yapayalnızlığın var artık..

verimli geçirdiğin her yalnız zaman, matematiksel olarak ileriki yıllarında, daha da yalnız kalmanı sağlayacaktadır, bari delirmemek için neler yapmalı, onu da bol bol oku da, hazırlıklı ol, çünkü değil konuşulmayan, "dokunulmayan bir insan çıldırabilir" bu da bilimsel bir gerçek, al sana bilgi gibi bilgi... git şimdi geç kalma yalnızlığına...

burada da bundan bahsetmişim #420614

ikisini aynı anda yaşadığımdan pek de karşılaştıramayacağım 2 durum.

ben ikisi de yaşıyorum. kafam inanılmaz rahat. ailem, bir kaç tanıdık iyiyim. elbette isterdim samimi olduğum bir kaç dostum olsun ama olanlar kahpelik yaptıysa bu benim mi suçum sorarım?

yalnızlık, yalnızlıktır. kasmaya gerek yok. ne iyidir ne de kötü. aslında romantik bir yanı da yoktur bir anlamı da. solup gidersin zaman akışında, arada bir yansıman çarpar gözüne yaşlandığını o zaman anlarsın.

2 insan düşünelim. birincisi normal duruyor. ne bir gülümseme var ne de başka bir duygu yüzünde. ikincisi kahkaha atıyor. yüz kasları kahkaha için nasıl kasılması gerekiyorsa öyle çalışıyor. ancak gözleri bomboş.
birincisi fiziksel yalnızlık ile, ikincisi fikirsel yalnızlık ile ilişkilendirilebilir.

aklıma nilgün marmara’yı getiren başlıktır. nilgün marmara fiziksel yalnız değildi. fikirsel yalnızdı ki bence en kötüsü de o.

nilgün marmara intihar ettikten sonra eşi; “şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenara pıtır pıtır bir şeyler yazardı.” demiş. işte bu kadar basit her şey. anlaşılmamak.

kalabalıksın ama biliyorsun ki aslında yapayalnızsın.

yalnızlığın fikri, fiziği mi olur ? yalnızlık yalnızlıktır işte.
ses yok, soluk yok, adını söyleyen yok, kapını çalan yok, yanına oturan yok, arkadaş yok, aile yok, yok yok yok...

kimsenin seni anlamadığını başladığında fiziksel olarak da yalnızlaşmaya başlıyorsun ve kendini elinde berbat bir kahve ve bir kitap ile tek başına yaşadığın bir evde buluyorsun çok güzel olduğu kadar çok berbat bir durum insan konuşmaya ihtiyacı var ama konuşacak kimsen yok fikirlerin düşüncelerin kimse tarafından kabul görmeyince (toplum standartlarında fikirler herzamana kabul görür) uzaklaşıyorsun ve kendinle yakınlaşıyorsun! ben deliyim evet bildiğiniz deli toplumun inandığı gibi allah'a inanmıyorum onlar sadece kendilerine anlatılan kadarını tanıyor ben ise onun bana kendini anlattığı kadarını tanıyorum projeler fikirler buluşlar yapmak istiyorum gerizekalı muamelesi görüyorum! lise deydim daha robot süpürge fikri ortada yokken yapmak istedim hocalarım gerizekalı muamelesi yaptı yetişkin oldum sevgilim şimdi yapıyor ailem yapıyor yapabildiğim 13 meslek var 5 üniversite okudum 3 dil biliyorum ama gerizekalıyım anlayacağınız asi fikirler herzaman yalnızdır asi fikirliler her zaman yalnızdır! kendinizi yormayın!!!

fikirsel yalnızlık daha kötüdür.

bazen fiziksel yalnızlığımı fikirsel kalabalığa bağlıyorum. çoğunlukla sebebi bu oluyor bazen de çevrenin kalitesizliği. ama fikirsel yalnızlık çok zor. durmadan düşünen zihün buna müsaade etmiyor.

ben niye ikisini de fiziksel diye okudum hem de bir kaç defa okuduğum halde... diyerek kendimi sorguluyorum şu an.

gördüm ve artıyorum, cinsel yalnızlık ile. en zoru o ahahah.

ikisi de kendi içinde çeşitli zorlukları barındırır. ancak uzun vadede fikirsel yalnızlığın daha zor olduğunu düşünüyorum.
fiziksel yalnızlık ne ki en çok arzuladığın insanla bile bir iki kez birlikte olunca hevesin kaçar.

fikirsel yalnızlık kimsenin seni anlamamasıdır. fiziksel yalnızlık kimsenin sana dokunmamasıdır.

her türlü yalnızık.