semih şentürk'ün hırvatistan'a attığı gol

futbolun keyifli olduğu son zamanlarda türk halkını en çok sevindiren spor hadisesidir kanımca. öyle sevindiğim bi gol ya da spor olayı hatırlamıyorum. canlı canlı mucizeye tanık olmuştuk. 0-0 ile uzatmaya giden maçın 119.dksında rüştü'nün hatalı çıkışıyla klasnic'in golü, teknik direktör bilic'in fatih terim'e sus işareti ve saniyeler sonra semih'in mucizevi golü. hatırlamak isteyenlere maçın linkini bırakıyorum. tekrar izlerken bile tüyler diken diken...

duygusal olarak dipten zirveye çıkışın en somut anlarından biridir. yabancı bir ülkede bir avuç türk olarak bu anı yaşamaksa tarifsiz.

sevinçten çocuklar gibi yerlerde yuvarlanmama sebep olan goldür.

iki kalecinin dahi çıkaramayacağı bazukadır.

euro 2008'de 1 dakika önce uzatmalarda yenilen golden hemen sonra umutların tükendiği anda semih'in hayata geri dönmemizi sağlayan golüdür. birkaç kişinin kalp krizi geçirmesine neden olmuştur.

bütün ülkenin yaptığı gibi bizim de maçtan ümidimizi keserek ortamdan ayrıldığımız anda "semiiiih" sesini duymamızla kendimizden geçmemizi sağlayan inanılmaz hadise. biz maçı bırakıp giderken geçen diyalog:
-şimdi şurda bi gol olsa ya...
+ yok olm ya saçmalama.

x - semiiiiiih! tüylerim diken diken oldu yine.

gol güzel fakat daha güzeli umuttu. birçoğumuz son dakikalara girerken kahvehaneden çıkmaya başladık ama düdük çalana kadar da o televizyon görüntüsünün seçilebildiği sınırdan çıkmadık. adımlarımız da yavaştı ve hüzünlüydük. giderken bir gözümüz televizyondaydı. hüznün yanında çok az bir umut ve semih'in golü! ulan çok güzeldi bee!

umarım işin sonu songül karlı'ya gitmez.

türk milleti olarak bütün şansımızı bu golde kullandık galiba.

adamlar’a öyle bir girdi ki o gol 10 maç üst üste 5 faklı yenseler de çıkartamazlar o golün acısını. her izlediğimde ağladığım goldür ayrıca.