sen hüzünlüsün diye dünya durup sana yol vermeyecek

hüznünü küçümseyecek, ama o hüzünle yazdığın şiiri alkışlayacaklar.

işte bu kadar basit!

normalbiri ukdesi.

isterdim ki bu hüznümle sadece sanatımı icra edeyim
yollara düşeyim gezginim devran dönerse aç kalmam
ama bak şimdi beton yıgınları arasında sömürülüyoruz.

vakit yok yer de yok sanat yapılamıyor anasını satayım. komşuya bakıp aşk şiiri mi yazacam meh.

kimse senin elinden tutmayacak, her koyun kendi bacağından asılır temalı söz.

hadi bir de islami olsun, allah boş duranı sevmez.

sosyal medyada gördüğüm doğan cüceloğlu anısında geçen cümledir.

izlemek isteyenler için. buradan

bu insanın tamamen kendi elinde olan bir şey.

insan dünya üzerinde gerçekten seçimlerini yapma konusunda özgür.allah harika bir yaradandır.kullarını korur ve sever.

insanlar kişisel tercihleri ile hayat kurar.insanın içerisinde olduğu kötü durumlar için melankoli yapmak yerine, olasılıkların içinde doğru olanı bulması gerekiyor.dünya hepimiz için bir test alanı.kimsenin diğeri için “ kral” vari bir yaklaşım sergilemesini bekleyemeyiz.birinin canı yanıyor diye herkesin ona özveri ile yaklaşmasını beklemek , birinin kalbi kırıldı diye herkesin sarılmasını beklemekle aynı şey.

yani kısaca diyorum ki ; yaşadığımız hayat içerisinde fazla ütopik olmamak gerekiyor.realist olup, insan doğasına iyi odaklanmak lazım.

insanı bu durumdan kendi çevresi ve ailesi ve allah kurtarır.dua edin ve doğru insanlar biriktirin.

bunun farklı bir versiyonunu psikoloğum söylemişti bana.
"dünya senin etrafında dönmüyor."

dünya dönüyor sen ne dersen de yıllar geçiyor farketmesen de(bkz: nilüferin genç sesini duy burada) şarkısını aklıma getiren dogan cuceloglu anısı. (bkz: ibret alınıyor)

bir gün başlık açarım belki diye geçen hafta notlarıma kaydetmiştim. başlığı görünce tırsmadım değil. doğan cüceloğlu' nun başından geçen içinde aşk olan yaşanmış bir hadise. vurucu cümlesi de başlığımız. izlediğimde o anki ruh halimle beni çok etkilemişti. bir kaç tanım üstten izleyebilirsiniz.

#1736383

bazen zaman da dünya da dursun istiyorum ama ancak sadece birkaç dakikalığına ağlamaya fırsatım oluyor.sonra günlük işlerime devam ediyorum.

yani ben huzunluyum diye dunya bana yol versin isterdim acikcasi.

bu sözü hatırlatan tespit.

(bkz: hayat istek parça değildir) gibi bir şey sanırım.

üstad doğan cüceloğlu... ondan duymuştum bu cümleyi.

doğan cüceloğlu : aşık oldum birine. o da beni görünce gülüyor, sıcacık böyle falan... yani %100 emindim beni sevdiğinden ve evlenme teklif ettim.
" ay canım ya ne tatlısın" dedi. nasıl yıkıldım, "ulan!" dedim "doğan, bu kız sana acıyor." tabi ben, nasıl böyle insanın bir yutkunası geliyor, böyle bakıyorsun, erkeksin bilmem ne falan. "ne kadar maaş alıyorsun?" dedi. dedim "öğretim üyesi olmayı düşünüyorum". "asistan ne kadar alıyor, doçent falan?" dedi. hatırlamıyorum bir rakam söyledim. "benim aylık kuaför masrafım ne kadar?" dedi. "canım" dedi böyle elimi tuttu. sonra masadan kalktım, hafif yağmur yağıyordu, oradan yürüyerek beyazıt meydanına geldim. işte kitapta öyle başlıyor yani taksinin altında kalacaktım, birisi koluma girdi beni karşıya geçirdi, yakup bey, baktı "delikanlı" dedi "sen hüzünlüsün diye dünya durup sana yol vermeyecek..."

bir o kadar anlamlı ve tokat gibi bir cümledir. ne kadar hüzünlü olursan ol ne zaman durup seni bekliyor ne de taksi durup yol veriyor. hayat bütün unsurlarıyla akıp gitmeye devam ediyor...

şu sıra sosyal medya etkisiyle tüm toplumu saran "ama ben mağdurum lütfen bana acıyın ve beni otomatik olarak iyi kabul edin" arabeskliğinin bir yanılgı olduğuna dikkat çeken cümle.

acı çekmek başka bir şey; iyi insan olmak başka bir şey.

(bkz: sen sozluge kustun diye kimse seni sozluge geri dondurmeyecek)

endişe-i muhabbet şarkısında geçen
"siz dünyayı sevmiyorsunuz o da size bayılmıyor." sözlerini aklıma getiren başlık.

keşke verse ama yani…

ne yaşarsan yaşa güçlü ol. bazen en yakınındakiler bile hüznünü anlamıyor. dünya yı geç, seni sevdiğini düşündüklerin seni umursamıyor dünya mı yol verecek...

ilk duydugumda zihnimde kisa sureli bi sok yaratan soz. birini kaybedebilirsin ama hayat bunun icin ara vermiyor. acini yasamak icin seni birakmiyor, birakmayacak. ıs, sinavlar, sorumluluklar ertelenemiyor. ki bir yandan da bu senin alismana yardimci oluyor. merak etme bunu yasayan ilk insan degilsin ve son da olmayacaksin. bu kadar ezici ve ayni zamanda rahatlatici olmasina her seferinde sasiriyorum.

zaten, iyi ki.
acinin icinde kalirdik oyle olsaydi. cok uzucu ama iyi ki durmuyor.
benim aklima gelen sarki da bu oldu.