sen varsın

abdurrahim karakoç'un bir şiiri.

gönül tezgahında şiir dokudum
iplik iplik nakışında sen varsın
aşk yolunun kanununu okudum
madde madde yokuşunda sen varsın

fikir vadisinden bir ırmak geçer
eğilir selviler suyundan içer
bağrında ay doğar zambaklar açar
sessiz sessiz akışında sen varsın

öz suyusun hayat denen şişenin
nedenisin keder ile neşenin
sevda cephesinde şehit düşenin
donuk donuk bakışında sen varsın

hep senin renginde görünür bahar
yaprakta yeşilin gülde kokun var
yama yama kalbimdeki yaralar
sıra sıra dikişinde sen varsın

gidip de yorulma çok uzaklara
sen; seni gel benim içimde ara...
umut güneşimin mor bulutlara
girip girip çıkışında sen varsın

başlık bana aşık veyselin muaazzam şiirlerinden biri olan 'sen varsın orda' şiirini cagristirdi buyurunuz:
saklarım gözümde güzelliğini
her neye bakarsam sen varsın orda
kalbimde gizlerim muhabbetini
koymam yabancıyı sen varsın orda
aşkımın temeli sen bir alemsin
sevgi muhabbetsin dilde kelamsın
merhabasın dosttan gelen selamsın
duyarak alırım sen varsın orda
çeşitli çiçekler yeşil yapraklar
renklerin içinde nakşını saklar
karanlık geceler aydın şafaklar
uyanır cümlâlem sen varsın orda
mevcudatta olan kudreti kuvvet
senden hasıl oldu sen verdin hayat
yoktur senden başka ilânihayet
inanıp kanmışım sen varsın orda
hu çeker iniler çalınan sazlar
kükremiş dalgalar coşar denizler
güneş doğar perdelenir yıldızlar
saçar kıvılcımlar sen varsın orda
veysel’i söyleten sen oldun mutlak
gezer daldan dala yorulur ahmak
sen ağaç misali biz dalda yaprak
meyva çekirdeksin sen varsın orda