sen varsın diye

çok heyecanlıyıım sözlükçüm. en sevdiğim gruplardan biri olan yüzyüzeyken konuşuruz 23 saat önce şöyle bir şarkı yapmış*. dinler dinlemez sizlerle de paylaşmak istedim. **

sözleri:
seni bir kere görsem belki rahatlar içim
yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim
nasıl bir sevdaysa ancak kalbimi dağladım
seni kaybedip ağladım
üstümden sanki trenler geçti, yine el salladım

belki sen varsın diye
belki duyarsın diye
beni anlarsın, soru sormazsın
ah, yetmedi mi be

bir yere varacak hâlim yok saatim geç oldu
buradan kaçabilenler gitmiş, çok göç oldu
nereye gizlenmiş bilmem bu işin anahtarı
çoğumuzun berbat hayatları
birden durdum bak içimden geldi, nasıl da afalladım

çünkü sen varsın diye
orada duyarsın diye
beni anlarsın, soru sormazsın
ah, yetmedi mi be

gel saklanacak bir yer bulalım
ikimiz bir, sen benim sırdaşım ol
bak ne kaldı inadından
seni soludum dumanımdan
sen benim yanlışım ol

belki sen varsın diye
belki duyarsın diye
beni anlarsın, soru sormazsın
ah, yetmedi mi be

2013'ten bir rüzgar, bir melankoli kokusu geldi burnuma. yüzyüzeyken konuşuruz bu tekliyle birlikte eski günlere güzel bir selam çakmış ve öze dönmüş. kaan boşnak pandemi süresince kendi adıyla üretmeye devam etmişti ama yüzyüzeyken çatısı altında yayımlanan parçalar bir ayrı bize tekrar kanıtlamış oldu.

ne güzel bir şarkı be. benden tüm yazarlara gelsin.

günlerdir takılıp kaldığım şarkıdır.
bir tane daha var ama bu daha baskın sanki.
üzülüyorum çünkü nefes almadan dinlenilen her şarkı bir süre sonra rutine binip yavaşça dört nala uzaklaşıyor.
elimden geldiğince sahip çıkacağım. gerekirse rutin i bağlar, gitmesini engellerim.
canım şarkı.

şu an arabamda çalan şarkı.

zaten bu tanımlar uzay boşluğunda kaybolup gidecek.
ben bugün bu şarkıyı kadıköy'e kafama göre bir yer bulayım da bir bira daha içeyim diye dolanırken iki defa dinledim.
senin haberin yoktu. sen de yoksun zaten.
yani farazi bir karaktersin.ve bir daha geleceğini de sanmıyorum.
bu yüzden gülümseyerek söyledim. meyhaneler vardır kadıköy' de işte onların arasından bu şarkıyı gülümseyerek ve sadece dudaklarımı kıpırdatarak söyleyerek geçtim. insanlar hep baktı. hissettim ya da öyle sandım.
sen yoktun. sen yoksun zaten.
sen dediklerim geldi ama sen değilmişsin demek ki.
bak şimdi düşündüğüm zaman aslında hiç sen gelmemişsin.
belki hani ilk tanıştığımızda - bir durakta buluşmuştuk-durağın etrafında yakalamaç oynadığımız sendin.
belki evet o sendin.
amaan neyse. bunu da insan okuyacak. yazık uzatmayayım.
kafam bir dünya. ama kendime yaşayacak güzel bir dünya kuramadım. her şey hesapmış. beceremedim.
yok yok sen üzülme. zaten yoksun üzülemezsin.
senden başkası da bu yazıyı okursa çok ciddiye almasın.
daha ben yazarım bu akşam. yarın da silmem.

ona armağan ettiğim, başa sarıp tekrar tekrar dinlediğim, çok sevdiğim şarkı.