seni anlıyor ve yapısal olarak parçalanıyorum

bir yazarın yaşadığı varoluşsal ve edebi sorunlara verilebilecek en güzel karşılıklardan, en samimi teselli cümlelerinden, en içten hayıflanma ifadelerinden biridir. bakınız olarak kalamayacak kadar anlamlıdır ve bir tanımla taçlandırmaya değer.

bakınız sözcüğüne bakınız vererek christopher nolan ile aşık atabilecek kadar girift bir zihnim olduğunu gösterdikten sonra bu cümle hakkında bir iki söz etmek isterim. ve ben bir şeyi istersem yaparım.

çağımızın toplumundaki bireysellik hevesi ve tutkusu insanları birbirinden uzaklaştırmaya başladı iyiden iyiye. ve bu uzaklaşma artık dünya toplumunun bir pangea değil ayrık kıtalardan oluşan zavallı bir gezegene dönüşmesine neden oldu.

kendi bacağından asılmakta ısrarcı olan sürü kaçkını koyunlar gibi yaşarken insanların bizi anlamasını bekliyoruz. ancak biz onları anlamaktan aciziz. bu durum da döngüsel bir anlayışsızlığın villain bir pacman gibi varlığımızı ve zihinsel bütünlüğümüzü tehdit etmesine neden oluyor.

ama sonra bir gün birisi çıkıyor ve kapatılmayan parantezin verdiği tamamlanmamışlık duygusu ile paramparça olmuş yazarı anladığını söylüyor. ve başlık sahibi yazar kendini gandalf’ın fly you fools diye bağırdığı yüzük kardeşlerinden biri gibi hissediyor.

çünkü dertli yazarı anlayan yazar, kendini derin bir empatiye bulayarak kendi bütünlüğünü de kaybetmeye meyyal. bu, kendi bacağından asılmak zorunda bırakılan bütün koyunların acısını kendi bileğinde hissetmek değil de nedir?

parantez hala kapanmamış olsa da o parantezin sonsuza uzanan boşluğunda yalnız olmadığımı bilmek güzel.