sessizce yapılan fedakarlıklar

üniversite hayatımı piç etmek.

yine sınav haftası geldi. sabah namazından sonra henüz o uyuyorken, haberi yokken, sessiz sessiz fetih suresi okuyorum, sınavları güzel geçsin diye allahtan onun için zihin açıklığı diliyorum...

susmak :)

lisede bir arkadaşım vardı. ailesinin durumu çok da iyi değildi. babası tır şoförlüğü yaptığı için 3 4 ayda bir geldiği zaman anca öyle rahatlarlardı. 1 lira 25 kuruşluk minibüs parasını bile çıkaramayıp okula gelemediği çok zaman oldu. ben de buna dayanamayıp okula geldiği zaman kendi harçlığımdan artırdığım 15 20 lira ne varsa fırsat buldukça çantasının içine koyardım.

aradan 7 sene geçti. kendisi en iyi arkadaşım olur. bunca zaman benim yaptığımı biliyormuş ama sormaya cesaret edememiş. yazın bir gün sahilde akşam vakti sandalyelerimizi kurmuş otururken, bana teşekkür etti. cevap olarak hiçbir şey diyemedim. sadece başımı salladım.

kendisi bir süredir ankara'da yaşıyor ve genç yaşına rağmen çok güzel bir işe sahip. gideceği gün, gece 2'de dudullu'da otobüsünü beklerken ilk fırsatta bavuluna bir şey bıraktım. 7 senedir arkadaş olmamıza rağmen çekildiğimiz fotoğraf sayısı 4 bilemedin 5 tanedir. 1 tanesini çerçeveletip bavulun içine bırakıverdim.

osurmak olabilir, sessizce kopuyor bir şeyler senden, esip gidiyor sessizce.

annelerimizin çokça yaptığı şey.

e-hepsi.

fedakâr bir insan sayılmam. ama ne yaptıysam da ben bilirim, çoğu zaman fedakârlığın muhatabının bile haberi olmaz bu durumdan.
çünkü ben ömer seyfettin'in "diyet"ini okumuşum bir kere.
ne kasap olur başa kakarım, ne çırak olup prim veririm.

"ben sana şöyle şöyle iyilik yaptım" diyen birine de hiç utanmadan arlanmadan "yapmasaydın" derim.

- e ama sen nankörsün maraz1?
- insanoğlu nankördür, öğren bunu.

bugun kutuphanede ders calisirken testimi kontrol ettim. yanimdaki rahatsiz olmasin diye doğru yaptiklarima tik atmadim. bence gayet fedakarim.

oturmaktan çok rahatsız olduğum sandalyede, saatlerce ve sırf dizi izleyeceğiz diye durabiliyorum. *

oy fav atmaktır.

yaparken yaptığınız kişiye sormuyorsaniz yapmasaydiniz cevabı alınınca bozulmamasi gereken kişilerdir.

hala öğrenemediniz asıl olanın kendiniz olduğunu.

sırf iyi görünmek yada iyi niyetten yaptığınız her şey yarın öbür gün sizi tirmalayacak.

asıl olan kendinizsiniz. bu kadar.

kalp kırmayalım diye susup kalbimiz kırık uyuyoruz.

siz şu an, şu saatte bu girdiyi okurken hiç aklınıza gelmeyen hiç tanımadığınız ve belki hiç tanımayacağınız kişiler tarafından hepimiz için yapılan fedakarlıklardır.

ayağınıza taş değmesin.

iş yerinde parlak gördüğüm çalışanlara bakış açısı aşılamaya gayret ediyorum. daha ne yapayım.

arada bazıları canımı sıkıyor, plaza katından fırlatıyorum inşaat alanına.

yine de yılmıyorum. usanmadan bıkmadan tek düze yaklaşmamalarına gayret ediyorum insanların doğabilecek her sorunda, günlük olaylarda. z kuşağından 1 kişinin bile kaderini değiştirebilirsem kardır.

tabi günün sonunda, zeki olduğuma atıf yapılınca,sigaramdan bir yudum içip gülümsemekte, hikayeden şahsıma düşen ödül oluyor.

övülünce.. kan yürüyor damarlarıma.. bunun için yaşıyorum bunun!!!!

sustum.

farkında olunsa da kıymeti bilinmez. olsun... zaten bu tarz insanlar için farketmez. onlar birileri görsün, bilsin diye yapmaz zaten. iyi ki varlar. kimin etrafında varsa kıymetini bilsin walla. bu devirde çok yok onlardan.