sevdiğini itiraf etmekten utanan erkek

g.tüne tıpa taksan ay popom kaşındı der. ayrıca klasiktir vurduruyordur.

dört pillatonik aşk yaşadım; ama durumu demedim kızlara; günahtır, ayıptır, delikanlılığa yakışmaz diye. şimdi hepsi başka erkeklerin yatağında. sevdasını ben çektim, sefasını başkaları sürüyor.

aklıma geldiği billene bu mevxu, beni derinden üzüyor.

çok seversem söylerim. niye söylemeyeyim manyak mısın kız.

söylerim pek tabi. ısrar ederim. bi dinler misin canikom derim.

çok söylerim.

seversem gerçekleşir tabi bunlar.

sevmiyorsam katiyen söylemem. huyum böyle.

kadın bakış açısıyla bakarsak erkeğin aktif kadının pasif olması gerekiyor. istisnalar kaideyi bozmaz. ben buna katılmıyorum.

bir kadın ilgisini gösteriyorsa siz de boş değilseniz ilginizi belli etmelisiniz ama kadın ilgisi olduğu halde sırf ilişkiyi domine eden taraf olmak için beton gibi duruyorsa ben hoşlansam da ilk adımı atan taraf olmam.

ikili ilişkileri oyun gibi gören güç mücadelesi olarak değerlendiren insanlar aşık olmazlar diye düşünüyorum. bu nedenle mutsuz olmamak için bencil kibirli insanlara karşı mesafeliyim.

nazik duyarlı empati becerisi olmayan insanlar sevmeyi beceremez. friends with benefits olarak yaklaşanların böyle dertleri olmuyor.

kaşar k*dından red yiyeceğini bilen erkektir.

niyet ettim,
gönül rızam için,
hiyeroglif edebiyatını öğrenmeye… *

aynen öyle hatta diğer 12 flört 3 sevgili ve 2 karısını da söylemeye utanıyordur, edep sen ne güzel şeysin.

utanan erkek ne ya sksjsjjs yani başlık mantıklı olsun bari. zaten yaptıkları mantıklı şey çok az artık

ezik, özgüvensiz ya da yabanidir...

gözlerini parlatan şey için savaşmamak ne büyük korkaklık..

ben. hicbi sevgilime ilk ben seni seviyorum demedim. cok rahatsiz edici. hatta dememeye ozen gosteriyorum iliskide bile, asiri bunaltici 1 durum. yani cok terletici. evet.

seni seviyorum cümlesi her önüne gelen ilişki yaşadığınız kadına söylenmez. söylediğinizde anlamını yitirir, ağızda macun hale gelir.

hep kaybeden ve büyük pişmanlıkları olacak kişidir.

burada önemli olan şey, sevilenin sevildiğini tartışmasız hissedeceği biçimde bir söyleyiştir. ilişki taraflarının ortak dili ve iletişiminin tek bir biçimi yoktur. tarafların birbirlerini, kendi ortak dil ve davranışının dışına zorlamak, kendilerine yabancı bir dilde ve üslupta bir tavır beklemek doğru değildir.
sevginin dışardakilere ilanı ve deklaresi sevginin kendisinden önemli olamaz..

kaybetmekten korkuyordur. öte yandan, little miss sunshine'dan gelsin: gerçek kaybeden kazanamayan değildir, gerçek kaybeden kaybetmekten öylesine korkar ki kazanmayı denemez bile.

itiraf etsen de etmesen de sevmek başa bela bir iştir.
kurşuna dizilmek sevmekten daha az acı verebilir.

bazı sevgiler uzaktan çok daha güzel.

halepte 70 arşın atlayamazsın. birisine karşı içinde duyduğun gizli bir sevgi varsa ve bu sevgi en sonunda karşılığı olmayacak tek taraflı bir aşka dönüştüyse, gayet tabi çekinir insan.

bazı insanlar girişken olamıyor maalesef.
peki bu iyi birşey mi?
yerine göre evet, yerine göre hayır. ama çekingenlik, başlıkta belirtilen durum için pek makbul değildir. medeni kurallar dahilinde bir insan, hoşlandığı kişiye ya da sevdiği kişiye bunu gayet rahatlıkla söyleyebilir.
peki sorun ne acaba?
aynı şekilde ret cevabı alamamak olabilir mi? küçük düşürülme korkusu ya da? ya da ne bileyim kaybetme korkusu? çünkü yanında yöresindeyken bir şekilde, artık belli olmaktan mütevellit uzaklaştırmak ve dolayısı ile bir kayıp söz konusu olabilir mi?
klinik anlamda uzman kişiler e değerlendirilecek başka sebepler illa ki çıkacaktır. fakat benim açımdan bu konunun sebeplerinden biri anlattığım şekildedir.

düpedüz benim bu erkek.

kaç tane var sevdiğim, saymadım cidden. utanırım, birine bile, seni seviyorum demeye. *

ayy ben onu yirimm yaa. sevgilim de tam olarak böyle bir erkekti. hatta arkadaşlığımız boyunca on cümlesinden biri benden asla o şekilde hoşlanmadığıydı sjdj sonrasında önce güzellikle ardından da zorla sevgili olmamız gerektiğine ikna oldu.*