sevgilisiz yaşayabilen insan

normaldir. sevmeden sevilmeden sırf sevgilisi olsun diye biriyle birlikte olmuyordur.

ben uzun süredir yaşıyorum ve inanın çok daha rahat.
belki bir gün konfor alanımı delip içeri girecek ve benim bundan keyif alacağım biri olur ama bence bu zamana kadar iyi geldim.

sevgisiz yaşanmıyor , sevgilisiz değil , sen yanlış anlamışsın konuyu.

nefes alsa yeter. *

yalnızlık çok güzel ve konforlu bir şey. sevgilim olunca saçıma sakalıma ve kıyafetime özen gösterme, fazla para harcama, kilo verme gibi dertlerim oluyor.

evet, sevgilisiz ama daha fazla para kazandığım bir hayat istiyorum

sevgili problem değil ama mutlaka eğlence olması lazım. eğlencesiz olmaz, yaşanılmaz. eğlenilecek biri ya da birileri mutlaka şart…*

yasıyoruz. ama çok bayık, monoton bi hayatın oluyo.

sahte, yapmacık bir ilişkidense tercih ettiğim yaşam stili.

gerçek ve sağlam bir bağ kurabileceğim o insanı bulana kadar da böyle devam :)

insan arada bi yaslanacak omuz istemiyo değil tabii ama şuncacık şey için de onca kahır, keder, gözyaşı çekilmez be.. omzumun altına bi yastık daha alıp uyurum ben, daha dertsiz böylesi.

benim o insan. sıfatım sorsanız insan ama benim insana benzer bir tarafım kalmış mı?!! hımm? tartışmalı..

sevgilisiz yaşamayın, insanlıktan çıkmayın!

sevgilin olunca şöyle bir mesajlaşma oluyor sabah;
-günaydın aşkım
-günaydın aşkım
-naber, napıyorsun?
-iyi. sen napıyorsun?
anlatırken bile içim bayıldı. bir de her sabah, her sabah, hiç çekemem. aynı evde yaşıyorsan daha iyi ama bu sefer de hiç yalnız kalamıyorsun. istediğin zaman yalnız kalamamak büyük kabus. sıkıntı. sevgiliyle yapabiliyor olsaydım, olurdu zaten. yapamadığım için yok. yalnız başına yapmayı öğrenmek lazım. öbürü iş değil.

insan kalbinde yenilenmesi, tazelenmesi gereken bazı duygular vardır.
körelmiş olan bu hisler, sizi zamanla insanlardan temelli uzaklaşma durumuna sokar.
o sebepten azizim, bu mümkündür evet. fakat kesinlikle çok yanlış bir tercihtir.
bakmayın siz o "ben böyle çok iyiyim şekerim" cilere. insan bunu ister. kalbinin, aklının bir köşesinde bunu muhakkak ister.

arayı açmamak lazım, başlar da iyi güzel de sonra boku çıkıyor sevgilisizliğin.

kendisiyle kalmayı becerebilen, başka insanların onayına ihtiyaç duymadan kendini onaylayabilen insandır. hal böyle diye aşka sevgiye düşman olmaya da gerek yok.

flörtleşmek bence çok eğlenceli olabiliyor karşınızdaki kişiyle zihin yapınız uyuşuyorsa. işler yolunda gider ve aşk veya sevgi bağı kurulursa süper bir şey sevgili olmak. derinlikli ilişkiler kurulduğu zaman sevgilinizle vakit geçirmek hiç de eziyete dönüşen bir şey değil.

yalnızlığa ve kendinizle kalmaya katlanamadığınız için önünüze gelenle sevgili oluyorsanız tabii ki bir noktada bir şeyler "veriyor" olmak külfete dönüşür. çünkü siz almak istemiştiniz, bunun için zaten sevgili olmuştunuz karşınızdaki ile. onaylanmak, övülmek, sevilmek, değerli hissetmek gayesiyle birini hayatınıza lambır lumbur alırsanız, size yaşamını anlatmak istemesi bomboş konuşmak gibi gelir, günaydın mesajı atmak eziyet gibi gelir, elimden kaçırır mıyım korkusu da fav avcılığına foshjfıe sürükler ve her şeyi toksik bir zemine taşırsınız tabii ki.

hayatıma giren tüm erkeklerle ilişkilerim, ya adamların kendisiyle ilişkisinin bozulması ya da benim kendimle ilişkimin bozulması yüzünden bitti. bunun dışında çok keyifli ve yaratıcı zamanlar geçirdik. harika sohbetlerimiz oldu.

bence sanal aşklar yaşamak da kabız bir yere taşıyor ilişkiyi, uzak mesafe ilişkileri çok daha fazla emek ve yaratıcılık gerektiriyor bence. paylaştığınız zamanı sadece kelimelerle doldurabiliyorsunuz çünkü. oysa kendi yaşadığınız ilde birileri ile olsanız ilişkinizi deneyimlerle beslenmeniz ve gerçek anılar üretebilmeniz olası. beraber yürüyüş yapmak bile telefonda 31lemekten çok farklı bir bağ yaratıyor.

o yüzden zottirik ilişkiler içerisinde sağa sola savrulup mal mal ıssız adama bağlamaktansa yalnızlığınızdan ve kendinizden keyif almayı öğrenip düzgün ve gerçek ilişkiler kurarsanız, aşk boş, hayat boş diye mıymıylanıp durmazsınız.

insan denen canlı çok tuhaf açıkçası bir birine yabancı ,sevgisiz ve düşman ruhlar yaşamlar olarak 50 yıl üstü evliliği bile göze alıyor lakin özgürlüğü ve yalnızlığı duyunca korkuyor tuhaf açıkçası.

sevilmeden yaşayabilirim
sevmeden
asla

benimdir. kudretlidir iradem.

artık ben olucam çünkü kimse beni onun gibi sevmez