hayatı tüm detaylarıyla yaşayabilen insanlar

ben bunu asla beceremeyen taraftayım ve yapabilen insanlara hayranım. bu insanlar hem işini gücünü takip edip düzgün bir şekilde yapıyor hem hobilerine vakit ayırıyor. bunları yaparken aynı anda ailesiyle ya da bekarsa partnerine zaman ayırıyor bir de üstüne akraba, eş, dost bunları da es geçmiyor yeterli seviyede ilgi alaka gösteriyor. yeri geldiğinde telefon görüşmeleri yeri geldiğinde yüz yüze görüşmeler vs.
ben anlamadım bende bir sıkıntı var galiba. öyle günler oluyor ki işten eve geldiğimde bir daha dışarı adım atmak dahi içimden gelmiyor. ya da birini arayıp sormak bile zul geliyor. geçen gün (bkz: cem gelinoğlu)nun youtubeda bir röportajını izledim. orada şöyle bir benzetme yapmıştı. iş, aile, arkadaşlar vs. masanın üstünde zıplayan pinpon topları gibi. sayı artınca aynı anda masanın üzerinde bir sürü top zıplıyor ve kafayı yiyorsun hangisini takip edicem diye. bende de öyle galiba, bu kadarını takip edemiyorum.