seyyidhan kömürcü

"sonra madem insan kal adında bir beladır
insan dalgın bir belgedir kendiyle hayat arasında
neden eve dönmekten ibarettir hayat
neden bazen simsiyah bir doğruyla denilir,
devletin ve allah’ın en iyi fikridir kış
bütün evlerin en mükemmel hatasıdır baba"

"elim ayağım
sen gittin yağmurun sürdü sonra
denediğim taş çarşıları oldu dünyanın
sabır bitkileri
kırk uykusunu uyuduğum doğu
kırk yolunu yürüdüğüm sokak
hayat hep tuhaf bir yapışkanlıkla kaldı boynumda
dedim kırk sesle yıkansam da gitmez kalbimden sesin
ben dik gölgem kambur
bu leke başka"

abartılması gereken yazardır. yeni neslin atasıdır. bi kuple bırakıyorum.

epeydir kimin kime ne anlattığını bilmiyorum
adında hem ekmek hem gül geçen kimseyi görmedim
tanımıyorum
ben biraz yavaş
günde beş defa hiçbir şey yapmayan biri
ben biraz en üzgün baharatlara fena meyilli
mümkünse haşhaş
yoksa benzeri sözcüklerle de kırabilirim kalbimi
diyelim zencefil
diyelim hatmi
elim ayağım
başımdan geçenle aklımdan geçenin karıştığı bu masal
aşk her şeyi daha yavaş yapmaktır diye diye yürüdüğüm bir sokak
kalbinde tef ve delik
kalbinde dünya lekesi taşıyan bir çocuk resmi demişti
madem günde beş vakit kalkıp sana baktım
madem dünyanın bu kadar sabahını ben uyandım
ben uyudum bu kadar uykusunu
diledim dünyaya fena inanmış bir yüzüm olsun
kendimi seninle öldüreceğim dediğim feci bir kalbim
bir elim
bir ayağım
ağzıma doldurduğum rüzgarla üfleyeceğim sözlerim
diyelim fena
diyelim feci
elim ayağım
artık nereye ne götürdüğümü bilmediğim bu sapakta
sesini burada bırakıp giden şeylere baharat diyen o aktar dedi
tamam olmak küfür
tamam etmek hâşâ.

aramak eşyanın en kötü yeridir bu bıçak başka
ruhumu kestim ruhumu kestiğim bir zaman biçimidir esna

son kuşak şairler arasında öne çıkan şairdir. hasar ayini ve dünya lekesi kitapları, bu sahada klişe sevmeyenlerde sarsıcı etki bırakır. mardin doğumlu olup diyarbakır'da resim öğretmenliği yapmaktadır. yaşamak ağrısını "dedim, belki bir yere üzgün üzgün bakmaktır dünya" diye tanımlayan şair, şiirlerinde devlet ve baba figürleri gibi feodal duvarlar arasında kalan kendine dönüklüğün kapısını aralar. coğrafi kaderinin motifleriyle doludur seyyidhan'ın şiirleri. bu yüzden her sabah ödünü koparır dünya. kendinizden bildiğiniz duygu durumları, boğaz düğümleri, yüreğe oturan taşlarla, her bıçağın en kötü fikri olup sizi üzer. hem de çok üzer.

derler ki;
ruhunda kocaman şüphe,
kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan.
insan, yani biri diğerini
kör kuyularda merdivensiz bırakandır.

birçok şiirinde kuyu metaforunu kullanan şair. çok sağlamdır. (bkz: eser gökay) şiirlerini müthiş seslendirmiştir. gecesinin uzun olacağını düşünen biri için de idealdir. aç dinle.

çok uzun olmayan aralıklarla sena'sına uğradığım şair. sadece o bile yeter.